بررسي و نقد تأويل «قيامت موعود» به «قيام قائم»

تأويل‌گرايي و تفسير به رأي نسبت به آموزه‌هاي اسلامي، از كژانديشي‌هايي است كه دامنگير برخي از فرقه‌ها و جريان‌هاي انحرافي شده است. «قيامت» در قرآن كريم و آموزه‌هاي مسلمانان، مفهوم روشني دارد. از اين‌رو، در اين زمينه شك و شبهه‌اي براي قريب به اتفاق آنان وجود ندارد. در دو سده اخير، با پيدايش دو جريان بابيت و بهائيت، ادعاهاي نادرستي مطرح گرديده كه تأويل آموزه «قيامت موعود» مسلمانان از رستاخيز و جهان پس از مرگ؛ به معناي «قيام قائم» و نسخ شريعت گذشته و ظهور دين جديد؛ يكي از آن‌هاست. نوشتار حاضر با روش پژوهش توصيفي – تحليلي از طريق جمع‌آوري اطلاعات كتابخانه‌اي به طرح اين ديدگاه پرداخته و سپس آن را مورد تحليل و نقد قرار داده است. نتايج حاكي از آن است كه نه تنها هيچ دليل عقلي و نقلي بر تأويل قيامت به قيامت قائم نيست، بلكه با مدعيّات اين فرقه‌ها در تناقض است.