بررسي رفتار سلول استئوبلاست G292 برروي فولاد L316 پوشش داده شده با كربن شبه الماسي به منظور كاربرد در كاشتني‌هاي پزشكي

در اين تحقيق، رشد لايه‌هاي كربن شبه‌الماسي (DLC) با استفاده از روش رسوب‌دهي شيميايي از فاز بخار به كمك پلاسما (PECVD) بر روي زيرلايه‌ي AISI 316L انجام شد. به‌منظور بهبود چسبندگي اين پوشش برروي فولاد قبل از فرآيند پوشش‌دهي، از عمليات نيتروكربوراسيون پلاسمايي استفاده ‌شد. رفتار سلول استئوبلاست G292 بر فولاد فاقد پوشش، فولاد نيتروكربوره شده و فولاد پوشش‌ داده‌شده با DLC مقايسه ‌شد. نتايج حاصل از طيف‌سنجي رامان نشان داد كه اين پوشش از 39% پيوندهاي الماسي يا sp3 برخوردار مي‌باشد. نتايج حاصل از آزمون سمي‌بودن سلولي نمونه‌ها نشان داد كه در فولاد L316 حدود 29 درصد از سلولهاي استئوبلاست زنده مانده‌اند كه داراي زيست‌سازگاري مناسبي نمي‌باشد. فرآيند نيتروكربوراسيون و پوشش‌دهي DLC به دليل زيست‌سازگاري و پايداري شيميايي آن به عنوان مانعي براي رهايش عناصر سمي در آلياژ عمل كرده و زيست‌سازگاري اين فولاد را تاحد زيادي بهبود مي‌بخشد. بدين صورت كه پس از فرآيند نيتروكربوراسيون و پوشش‌دهي DLC درصد زنده ماندن سلول‌هاي استئوبلاست به حدود 40 درصد و 71 درصد افزايش يافت.