كلرزني بهينه ي شبكه‌هاي توزيع‌آب شهري با در نظر گرفتن كلر باقيمانده و THM تشكيل شده

علي‌رغم پيشنهاد كلرزني بوستري براي رفع نقاط ضعف كلرزني در منابع آبي، تعيين دقيق ميزان تزريق با توجه به شكل‌گيري T‌H‌M همچنان يك معضل است. در نوشتار حاضر، با استفاده از يك مدل الگوريتم ژنتيك چندهدفه، مكان‌يابي بهينه‌ي ايستگاه‌ها و زمان‌بندي تزريق كلر در هر ايستگاه در يك شبكه‌ي توزيع آب با توجه به ميزان كلر باقيمانده و مقدار T‌H‌M تشكيل شده انجام شده است. اهداف مدل بهينه‌سازي عبارت‌اند از: كمينه‌سازي مقدار كل گندزداي مصرفي و بيشينه‌سازي درصد آب آشاميدني سالم در شبكه. نتايج نشان مي‌دهد كه افزايش تعداد ايستگاه‌ها نيز باعث كاهش محصولات جانبي كلرزني مي‌شود و غلظت كلر باقيمانده را در بيشتر نقاط شبكه در محدوده‌ي استاندارد حفظ مي‌كند. همچنين نقاط دوردست كه زمان ماند آب بسيار طولاني است، عمدتاً از هر دو مشكل كلر باقيمانده با غلظت كمتر از حد استاندارد و محصولات جانبي با غلظت بالا رنج مي‌برند. به‌علاوه براي هر تعداد مشخصي از ايستگاه‌هاي تزريق كلر، بيشينه‌ي ميزان تزريق كه در آن ريسك سرطان‌زايي ناشي از محصولات جانبي وجود ندارد، تعيين مي‌شود.