كنترل نيمه فعال سازه ي معيار جداساز لرزه يي با استفاده ازجداساز هاي لغزشي انحناء متغير

يكي از انواع رايج جداگرها، جداگرهاي اصطكاكي پاندولي هستند. پژوهش‌ها نشان مي‌دهند كه استفاده از آن‌ها در زلزله‌هاي ميدان نزديك پاسخ‌ها همراه با تشديد خواهد بود. در سال‌هاي اخير، پژوهشگران خاصيت تطبيق‌پذيري غيرفعال را در جداگرهاي مذكور جاي داده‌اند تا مشكل ايجاد پديده‌ي تشديد در پاسخ‌هاي جداگر حل شود. در جداسازهاي تطبيق‌پذير به دليل كاهش يافتن نيروي بازگردانندگي، جابه‌جايي جداساز افزايش مي‌يابد. در نوشتار حاضر، دو نوع جداگر انحناء متغير به نام‌هاي سيستم اصطكاكي پاندولي انحنا متغير (V‌C‌F‌P‌S) و جداگر پاندولي بسامد متغير (V‌F‌P‌I) در سازه‌ي معيار جداساز لرزه‌يي استفاده شده است. زلزله‌هاي اعمال‌شده در سازه‌ي مذكور در دو جهت افقي بوده و از مؤلفه‌ي قائم زلزله صرف‌نظر شده است. مدل سازه‌ي معيار جداساز لرزه‌يي به‌صورت سه بعدي است كه در هر طبقه سه درجه آزادي دارد. تحليل ديناميكي سازه‌ي معيار با روش شتاب ميانگين ثابت نيومارك بتا انجام شده است. جداسازهاي لرزه‌يي به‌صورت يكنواخت در سازه قرار گرفته و بررسي‌ها با استفاده از معيارهاي ارزيابي و تاريخچه‌ي پاسخ سازه انجام شده است. مشاهده مي‌شود كه جداسازهاي لغزشي متغير به دليل تغيير يافتن در خصوصيات جداساز نسبت به جداسازهاي اصطكاكي پاندولي عملكرد بهتري دارند. به منظور كاهش دادن جابه‌جايي جداساز لرزه‌يي از روش كنترل نيمه‌فعال با استفاده از ميراگر M‌R و كنترلر شبكه‌ي عصبي موجكي استفاده شده است. ولتاژ ميراگر M‌R توسط الگوريتم كنترل محاسبه شده است تا نيروي كنترل بهينه‌ي سازه ايجاد شود. كنترلر ذكرشده توسط الگوريتم ژنتيك بهينه مي‌شود. نتايج عددي نشان مي‌دهند كه استفاده از كنترل نيمه‌فعال براي كاهش جابه‌جايي جداساز لرزه‌يي در مقايسه با افزايش ضريب اصطكاك سطح لغزش و كنترل غيرفعال مؤثرتر است.