اثر مقاومت كششي با احتساب اثر اندازه و سرعت بارگذاري در طراحي بهينه ي سدهاي بتني قوسي

يكي از پارامترهاي مهم در طراحي سدهاي بتني، مقاومت كششي بتن حجيم غيرمسلح است. معمولاً با افزايش اندازه‌ي نمونه‌ي بتن، مقاومت آن كاهش مي‌يابد و اين موضوع در مقاطع بسيار بزرگ سدهاي بتني نسبت به مقادير آزمايشگاهي، نمود بيشتري پيدا مي‌كند. در پژوهش حاضر، اثر اندازه‌ي مقطع در طراحي سدهاي بتني، با استفاده از رابطه‌ي مقاومتي پيشنهادي دانگار )براساس رابطه‌ي اثر اندازه‌ي بازانت( اعمال شد. جهت طراحي‌هاي سد، از برنامه‌ي بهينه‌سازي شكل سدهاي قوسي C‌A‌D‌S‌O به همراه ارتقاء الگوريتم طراحي آن به منظور اعمال رابطه‌ي مقاومتي مذكور استفاده و نتايج حاصل با طراحي‌هاي مبتني بر مقاومت كلاسيك و نيز رابطه‌ي مقاومت رافائل مقايسه شد. مطالعات بر روي سدهاي بزرگ نشان مي‌دهد طراحي سد با درنظر گرفتن اثر اندازه‌ي مقطع، موجب افزايش ضخامت مقاطع به‌ويژه در نواحي تمركز تنش كششي در نزديكي پي، افزايش حجم و تغيير الگوي شكل بهينه‌ي رويه‌ي سد مي‌شود.