مطالعه امكان سنجي استفاده از ديوار خاكي منجمد جهت نگهداري گودها (مطالعه موردي: قطار شهري تبريز)

روش انجماد مصنوعي زمين، روشي پيشرفته و دوستدار محيط‌زيست جهت بهسازي و نگهداري موقتي توده‌ي خاك است. نوشتار حاضر، ملاحظات كلي طراحي مكانيكي روش انجماد مصنوعي زمين را در بر مي‌گيرد و دركي از سيستم‌هاي تكيه‌گاه موقتي ارائه مي‌كند. با استفاده از مدل رفتاري موهر ـ كولمب اصلاح‌شده به شبيه‌سازي سه‌بعدي اجزاء محدود ديوار خاكي منجمد و بررسي پارامتري آن، اعم از: عمق گودبرداري، دماي انجماد و مقدار سربار در قالب يك مطالعه‌ي موردي مربوط به خط دو متروي شهر تبريز پرداخته شده است. همچنين به منظور بررسي دقيق‌تر مدل‌سازي عددي، يك مدل‌سازي فيزيكي آزمايشگاهي پس از اعمال شرايط مرزي و تحليل ابعادي صحيح انجام شده است. نتايج نشان مي‌دهند كه ديوار خاك منجمد در ناحيه‌ي مقاوم، تغيير شكل زيادي ندارد و پس از آن به‌دليل حذف فشار جانبي مقاوم، نرخ تغييرمكان نسبي افزايش مي‌يابد. سازه‌هاي خاك منجمد، قابليت تغييرشكل بسيار بالايي دارند و در صورت تحليل و طراحي صحيح، دچار گسيختگي ترد سازه‌يي نخواهند شد. همچنين بهتر است در ضخامت‌هاي كم از مهارهاي پشت‌بنددار براي كنترل تغييرمكان استفاده كرد.