نامتقارني در زمان تكيه كردن حين استفاده از پروتز اندام تحتاني: مرور نظام مند و فراتحليل

Asymmetry in Stance Time during Gait in Lower Limb Amputees Using Prosthesis: A Systematic Review and Meta-Analysis

مقدمه: راه ‌رفتن شامل الگوي به طور تقريبي متقارني است كه داراي دو مرحله كلي تكيه كردن و نوساني است. استفاده از پروتز اندام تحتاني، باعث تغيير اين الگوي متقارن خواهد شد. با هدف دست‌يابي به نتايج كمي قابل استناد و يكپارچه‌سازي نتايج پژوهش‌هاي مختلف، به مرور نظام‌مند مطالعات درصد مرحله‌ي تكيه ‌كردن در كل چرخه راه‌ رفتن و انجام فراتحليل پرداخته شد. نتايج كمي حاصل، مي‌تواند ابزار مناسبي براي طراحي بهينه پروتزها و تجويز صحيح آن‌ها با توجه به ويژگي‌هاي فيزيكي متفاوت هر معلول را فراهم سازد. مواد و روش‌ها: بانك‌هاي اطلاعاتي ScienceDirect، PubMed و IEEE از تاريخ 2007 تا 2018 با استفاده از كليدواژه‌هاي مناسب مورد جستجو قرار گرفتند. از ميان 1350 مقاله، 98 مورد با كمك روش‌هاي مرور نظام‌مند، مناسب بودند. سپس با توجه به ارزيابي كيفي اطلاعات استخراج شده از مقالات، 15 مطالعه وارد فراتحليل شدند و محاسبه و تحليل اندازه اثر براي هر مطالعه انجام گرديد. يافته‌ها: زمان تكيه كردن پاي پروتز در افراد معلول 4/07 درصد كوتاه‌تر از زمان متناظر اندام سالم است. به علاوه، نسبت به گروه شاهد، زمان تكيه كردن پاي قطع ‌شده، 1/65 درصد كمتر و براي پاي سالم افراد معلول 1/84 درصد بيشتر است. نتيجهگيري: مي‌توان از ميزان نامتقارني خروجي فراتحليل براي فرد معلول در مقايسه با گروه شاهد، به عنوان شاخصي براي ارزيابي طراحي پروتزها، مطالعات عصبي- عضلاني حوزه توان‌بخشي و جبران‌سازي اين نامتقارني كه مسبب بسياري از مشكلات حركتي در استفاده درازمدت از پروتز است، بهره برد.

Introduction: The gait has an approximately symmetric pattern which comprises two general phases, stance and swing. Using lower limb prosthesis alters this symmetry. In order to achieve quantitative results, and integrate the results of various researches, this systematic review and meta-analysis of stance time of the gait cycle was carried out. These quantitative results can be a proper tool for the optimal design of prostheses, and reliable prescribing for prosthesis according to physical features of amputees. Materials and Methods: Searching related keywords in valid databases of ScinceDirect, PubMed and IEEE, the researcher found 98 studies out of 1350 investigations carried out between 2007 and 2018, all of which were in line with the systematic review procedures. Finally, due to the qualitative evaluation of selected papers, 15 experimental studies meeting the required criteria were included in the present meta-analysis for further processes of calculation and interpretation of the reasonable effect size. Results: The stance time with the residual limb is 4.07 percent shorter than the intact limb. Moreover, the control group had less stance phase of 1.65 percent in comparison with the prosthesis limb. Finally, it was found that the intact limb had approximately 1.84 percent longer stance time than the control group. Conclusion: According to qualitative results of the present meta-analysis, asymmetry of stance time for amputees in contrast to the control group would be beneficial for evaluating the prosthesis design, improving neuromuscular studies in rehabilitation field, and compensating the walking asymmetry caused by movement problems in prolonged use of prosthesis.