نقش سامانه‌هاي تصميم‌يار سيستم‌هاي اطلاعات جغرافيايي در مديريت بحران‌هاي آينده

پيشگيري و مهار بحران قبل از هر چيز مستلزم اتخاذ تصميم‌هاي مؤثر بر اساس اطلاعات صحيح و ساختاريافته است كه به‌سرعت و با سهولت در دسترس تصميم گيرندگان قرار گيرد؛ بنابراين هرچه اطلاعات مطلوب تر، جامع‌تر و در زمان واقعي باشد و به موقع تهيه شود، تصميم‌هاي مطلوب تري اتخاذ خواهد شد كه درنتيجه خسارات و ضايعات ناشي از بحران كاهش خواهد يافت. از اين رو اين تحقيق با هدف تبيين نقش سامانه هاي اطلاعات جغرافيايي در مديريت بحران هاي آينده انجام شده و از نظر هدف از نوع تحقيقات كاربردي است و از نظر روش جزء تحقيقات آينده‌پژوهي است. جامعه آماري در فاز اول پژوهش شامل؛ كتب، متون علمي، مدارك و مقالات مرتبط با موضوع مورد پژوهش مي‌باشد كه به‌صورت سرشماري مورد بررسي قرار گرفته‌ است و در فاز دوم نيز تعداد 9 نفر از نخبگان و كارشناسان حوزه مديريت بحران مي‌باشد كه به روش هدفمند انتخاب شدند. در اين تحقيق با استفاده از روش پايش محيطي، الگوهاي مختلف مديريت بحران بررسي شد و بر اساس الگوي چرخي، شاخص هاي 12 گانه اين الگو در گروه‌هاي كانوني به بحث گذاشته شد و با نظر اعضاء گروه كانوني به ميزان تأثير نقش اين سامانه در مديريت بحران هاي آينده و اولويت‌بندي آن‌ها پرداخته شد. ماحصل تحقيق نشان مي دهد كه بيشترين نقش تأثيري سامانه هاي تصميم يار GIS در مرحله حين بحران، سپس شروع بحران، پيش از بحران و بعد در مرحله پس از بحران هست كه اين مهم در كليه مراحل و شاخص هاي 12 گانه نيز تبيين گرديد. بنابراين پيشنهاد گرديد كه سازمان‌هاي متولي مديريت بحران، با استفاده از سامانه‌هاي تصميم‌يار  GISفرايند پيش‌بيني، آمادگي و مديريت بحران در زمان وقوع و همچنين فرايند اقدامات پس از بحران را مديريت نمايند.