تبيين ارتباط ميان گزاره‌هاي اسلام ‌و گزاره‌هاي مديريت

تقريرهاي متفاوتي از مديريت اسلامي، به عنوان جلوه اي از توليد علم ديني شده است. مديريت اسلامي تركيبي از مديريت (به عنوان علم) و اسلام (به عنوان دين) را شكل مي دهد كه هر كدام، پشتوانه اي به وسعت يك كتابخانه از موضوعات و نظريه ها دارند. در اين مقاله تلاش شده است از ديدگاهي نو، پنجره اي جديد به موضوع رابطه اسلام و مديريت پرداخته شود. در اين ديدگاه، گزاره هاي دين و علم، از لحاظ كشفي و اعتباري بودن مورد بررسي قرار مي گيرد و سپس چگونگي ارتباط آنها تبيين مي شود. نتيجه اينكه در حوزه گزاره هاي كشفي، دستاوردهاي يقيني بشري و دستاوردهاي ديني تعارضي ندارد. عقل خود يكي از منابع دين است و آنچه عقل بدان مي رسد، ديني است. از سوي ديگر، از آنجا كه وحي، دانشي يقيني است بر دستاوردهاي عقلي بشري – كه خطا در آن راه دارد سلطه دارد. در حوزه گزاره هاي اعتباري، اخلاق و فقه (گزاره‌هاي اعتباري دين) به عنوان قانون ِرفتار و اقدام فردي و اجتماعي بر گزاره‌هاي اعتباري دانش مديريت و يك مدير حاكم است. چارچوب گزاره هاي اعتباري اسلام منطقه موجه‌ي را شكل مي دهد كه مدير مي تواند در آن منطقه مسيرهاي متفاوتي را برگزيند. بهينگي گزاره اعتبار شده، بر‌آمده از ساير متغيّرهايي است كه مدير در پردازش خود براي تدوين گزاره اعتباري در نظر مي گيرد. نتيجه اين ديدگاه آن است كه مديريت اسلامي، مديريتي مبتني بر حقيقت (گزاره هاي كشفي اسلام) و در چارچوب شريعت (گزاره هاي اعتباري اسلام) است.