معنا و مبناي هوش فرهنگي از منظر حضرت علي(ع) و متفكران جديد

توانايي مديران براي كار با افرادي با فرهنگ‌هاي مختلف، تنها با شناخت تفاوت‌هاي فرهنگي ملت‌ها و قوميت‌ها امكان‌پذير است. يكي از سازه‌هاي جديد در علم روان‌شناسي و مديريت جديد، مفهوم جديدي به نام «هوش فرهنگي» است كه بسياري از جنبه‌هاي مورد نياز براي فعاليت‌ اثربخش در موقعيت‌هاي متنوع فرهنگي را دربر مي‌گيرد. اين مقاله مي‌كوشد ضمن اشاره به مباني نظري هوش فرهنگي و ابعاد و معيارهاي سنجش هوش فرهنگي از منظر مكاتب جديد و انديشمندان غربي، مباني و اصول و معنا و معيارهاي هوش فرهنگي را از منظر حضرت عليj را مورد بررسي قرار دهد تا مشخص سازد قلمرو و آثار و ريشه‌هاي اين هوش در كلام حضرت چگونه مورد توجه قرار گرفته است؟ بررسي مذكور بيانگر اين مطلب است كه مقولۀ هوش فرهنگي از ديدگاه حضرت عليj عرصه‌اي جامع و فراخ دارد كه از مؤلفه‌هاي معنوي چون خدا، دين، معاد، ايمان، اخلاق و يقين تفكيك‌ناپذير بوده و داراي مباني ثابت و مشخصي مي‌باشد. اين ديدگاه با نگاه ابزاري جديد به مقولۀ هوش فرهنگي كه فاقد مؤلفه‌ها و اصول و مباني ارزشي و الهي و معنوي است در تغاير مي‌باشد. البته اين تفاوت‌ها در تعاريف ريشه در تغاير در مباني دارد و اين تغاير نيز به نوبه خود وامدار تفاوت در منابع است.