پديد آورندگان :
باقري رباب دانشگاه علوم پزشكي خوي , مسعودي سيما دانشگاه علوم پزشكي اروميه - دانشكده پزشكي و مركز تحقيقات نفرولوژي و پيوند كليه , سالاري لك شاكر دانشگاه آزاد اسلامي واحد تبريز - گروه بهداشت عمومي , خادم وطني كمال دانشگاه علوم پزشكي اروميه - مركز آموزشي- درماني قلب سيدالشهدا , خلخالي حميدرضا دانشگاه علوم پزشكي اروميه - مركز تحقيقات ايمني بيماران
چكيده فارسي :
يك عامل مهم در كنترل پرفشاري خون، پايبندي به درمان هاي تجويزشده توسط پزشك است. در اين ارتباط، مطالعه حاضر با هدف برآورد ميزان تبعيت از درمان در بيماران مبتلا به پرفشاري خون و عوامل اثرگذار بر آن در درمانگاه تخصصي بيمارستان سيدالشهداي اروميه انجام شد.مواد و روش ها: در مطالعه مقطعي حاضر، 650 فرد مبتلا به پرفشاري خون طي ماه هاي آبان تا دي سال 1395 مورد بررسي قرار گرفتند. در اين مطالعه از دو پرسشنامه براي جمع آوري اطلاعات استفاده شد. پرسشنامه اول شامل اطلاعات جمعيت شناختي، باليني، مصرف سيگار، سابقه پرفشاري خون در خانواده و اندازه فشار خون بيماران بود. ميزان تبعيت از درمان نيز با استفاده از پرسشنامه هشت سوالي موريسكي (morisky medication adherence) بررسي گرديد. عوامل اثرگذار بر پايبندي به درمان از طريق آزمون هاي مجذور كاي و مدل سازي رگرسيون لجستيك تعيين شدند.يافته ها: ميانگين و انحراف معيار سني شركت كنندگان در اين مطالعه معادل 10.4 ±59.5 سال بود و 63.5 درصد از آن ها زن بودند. همچنين تبعيت از درمان 48 درصد از بيماران كامل، 30.8 درصد متوسط و مابقي ضعيف بود. از ميان عوامل مورد بررسي، سن (1.02=or، 101.05/1=ci95%)، شاغل بودن (1.83=or، 219.83/1=ci95%)، نبود عوارض جانبي (1.83=or، 219.71/1=ci95%)، مصرف دو دارو (1.75=or، 212.74/1=ci95%)، مصرف سه دارو و بيشتر (2.25=or، 330.88/1=ci95%) و سابقه آنژيوپلاستي (1.80=or، 219.71/1=ci95%) با تبعيت درمان خوب (كامل و متوسط) رابطه داشتند و تنها 39.4 درصد از بيماران داراي فشار خون كنترل شده بودند.نتيجه گيري: بر مبناي يافته ها مشاهده شد كه بيماران مبتلا به پرفشاري خون، تبعيت از درمان خوبي داشتند. با توجه به نتايج به دست آمده مي توان گفت كه عوامل موثر بر تبعيت از درمان مشخص شده در اين مطالعه مي توانند در شناسايي بيماران با تبعيت درماني پايين كمك كننده باشند
چكيده لاتين :
Adherence to antihypertension medications is an important factor in the control of hypertension. In this regard, the present study aimed to estimate the extent of medication adherence in hypertensive patients and its determinants in the special clinic of Seyed-al Shohada Cardiovascular Tertiary Hospital in Urmia, Iran. Materials and Methods: In this cross-sectional study, a total of 650 hypertensive patients were investigated during October to December 2016. In this study, two questionnaires were used to collect the data. The first questionnaire included the demographic and clinical characteristics, smoking status, family history of hypertension, and blood pressure measurements. The eight-item Morisky medication adherence scale was used to measure the extent of medication adherence of the participants. Moreover, the Chi-square test and logistic regression model were employed to identify the determinants of medication adherence. Results: Mean value of the participant age was reported as 59.5±10.4 years, and 63.5% of the subjects were female. Overall, 48%, 30.8%, and 21.2% of the subjects were reported with complete, moderate, and poor adherence, respectively. Among the investigated determinants, age (OR=1.02, 95% CI: 1.01-1.05), occupational status (OR=1.83, 95% CI: 1.19-2.83), absence of adverse effects of the drugs (OR=1.83, 95% CI: 1.02-2.71), use of two drugs (OR=1.75, 95% CI: 1.12-2.74), use of three drugs and more (OR=2.25, 95% CI: 1.30-3.88), and history of angioplasty (OR=1.80, 95% CI: 1.19-2.71) were associated with good adherence (i.e., complete and moderate) in this study. Only 39.4% of all participants had controlled level of hypertension. Conclusion: According to the obtained results, the patients with hypertension had good medication adherence. The determinants effective in medication adherence outlined in this study can help identify patients with low extent of adherence.
