مقايسه اثر 6 هفته تمرين هوازي بر فعاليت آنزيم كاتالاز و مالون دي آلدئيد بافت قلب موش هاي صحرايي نر نژاد ويستار سالم و ديابتي شده با استرپتوزوتوسين: مداخله اي (تجربي)

COMPARISON OF THE EFFECT OF 6 WEEKS AEROBIC TRAINING ON THE ACTIVITY OF CATALASE ENZYME an‎d MALONDIALDEHYDE IN HEART TISSUE OF HEALTHY an‎d STREPTOZOTOCIN-DIABETIC MALE WISTAR RATS (INTERVENTION: EXPERIMENTAL)

استرس اكسيداتيو ناشي از هيپر گليسمي مي تواند منجر به تشديد هيپرگليسمي و افزايش ريسك عوارض ديابت شود و بيماري هاي قلبي- عروقي يكي از مهم ترين عوارض ناشي از ديابت مليتوس مي باشد ازاين رو هدف از مطالعه حاضر مقايسه اثر 6 هفته تمرين هوازي بر فعاليت آنزيم كاتالاز و مالون دي آلدئيد بافت قلب موش هاي صحرايي نر نژاد ويستار سالم و ديابتي شده با استرپتوزوتوسين بود. مواد و روش كار در اين مطالعه تجربي 24 سر موش صحرايي نر بالغ، با 10 هفته سن، به 4 گروه شش تايي: گروه ديابت تمرين (DT)، گروه ديابت كنترل (DC)، گروه سالم تمرين (HT) و گروه سالم كنترل (HC) تقسيم شدند. برنامه تمريني شامل 6 هفته تمرين هوازي با شدت متوسط به صورت فزاينده بود. 24 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين نمونه هاي بافت قلب براي بررسي ميزان فعاليت كاتالاز و مالون دي آلدئيد به ترتيب به روش اندازه گيري آزمايشگاهي اسپكتوفتومتر و طول موج استخراج گرديد. براي مقايسه بين گروهي از تحليل واريانس يك طرفه و از آزمون تعقيبي شفه در سطح آماري (P≤0.05).استفاده گرديد. يافته ها پس از 6 هفته تمرين هوازي فعاليت آنزيم كاتالاز در گروه سالم تمرين نسبت به سالم كنترل و ديابت تمرين نسبت به گروه ديابت كنترل افزايش معني داري يافت(P≤0.05). و ميزان فعاليت مالون دي آلدئيد نيز در گروه سالم تمرين نسبت به سالم كنترل كاهش معني داري داشت(P≥ 0.05). اما باوجود مقداري كاهش در ميزان فعاليت مالون دي آلدئيد در گروه ديابت تمرين، اختلاف معني داري بين گروه ديابت تمرين و ديابت كنترل مشاهده نشد (P≤ 0.05). بحث و نتيجه گيري بر اساس نتايج، اين گونه به نظر مي رسد كه احتمالا ورزش هوازي با شدت متوسط تاثير مطلوبي بر سيستم آنتي اكسيداني بافت قلب موش هاي ديابتي دارد. اما با توجه به ميزان شاخص اكسيداسيون ليپيدي، مالون دي آلدئيد، به نظر مي رسد تمرين با شدت متوسط تا حدودي باعث بهبود وضعيت اكسيداتيو شده است .

Background & Aims: Cardiovascular diseases are one of the most important complications of diabetes mellitus and hyperglycemia induced oxidative stress can increase hyperglycemia and the risk of diabetes complications. So the aim of the current study was to examine comparison of the effect of 6 weeks aerobic training on the activity of catalase enzyme and malondialdehyde in heart tissue of healthy and streptozotocin-diabetic male Wistar rats. Materials & Methods: In this experimental study, 24 adult male rats with 10 weeks of age were assigned to 4 groups of 6: diabetic training group (DT), diabetic control group (DC), healthy training group (HT) and healthy control group (HC). The exercise program included 6 weeks of incremental moderate intensity aerobic training. 24 hours after the last training session the heart tissues for catalase and malondialdehyde activity measuring by spectrophotometric and wavelength measurement methods, respectively were extracted. For comparison, one-way ANOVA test and scheffe post-hoc test with a statistical level of (P≤0.05) were used. The required information was then processed and analyzed by SPSS version 23 software. Results: After 6 weeks of aerobic training, level of catalase enzyme increased significantly in healthy training group and diabetic training group compared to healthy control group diabetic control group, respectively (P≤0.05). Malondialdehyde levels significancy decreased in healthy training group compare to diabetic control group (P≥ 0.05). But there was no significance difference between diabetic training group and diabetic control group, although a little increase observed in diabetic training group but it was not significant (P≤ 0.05). Conclusion: Based on the results, it seems that moderate intensity aerobic exercise is likely to have a favorable effect on the antioxidant system of the heart tissue of diabetic rats. Keywords: Aerobic training, Catalase, Malondialdehyde, Diabetes