برآورد مكاني و زماني فرسايش خاك با استفاده از مدل RUSLE و سري‌هاي زماني ماهوارۀ لند ست (مطالعۀ موردي: مندرجان، اصفهان)

خاك يكي از مهم‌ترين عوامل توليد است كه در زندگي اقتصادي و اجتماعي انسان تأثير بسيار دارد و فرايند فرسايش خاك يكي از مشكلات محيطي است كه تهديدي براي محيط زيست، منابع طبيعي و كشاورزي به شمار مي‌رود. اطلاعات زماني و مكاني از ميزان هدر رفت خاك و تأثيرگذاري فرسايش خاك بر سرزمين در اقدامات مديريتي، كنترل فرسايش خاك و مديريت حوزه‌هاي آبخيز نقش مؤثري دارد؛ بنابراين، اين پژوهش با هدف مطالعۀ برآورد مكاني و زماني فرسايش خاك در دوره‌هاي 1994، 1999، 2008 و 2015 در زير حوضۀ مندرجان با مساحت 21100 هكتار واقع در غرب استان اصفهان با استفاده از فن‌آوري‌هاي سنجش از دور (RS) و سيسـتم اطلاعات جغرافيايي (GIS) انجام گرفت. در پژوهش حاضر ضمن بررسي‌هاي ميـداني، داده‌ها و اطلاعات مختلف شامل؛ لايۀ مدل رقومي ارتفاعي، تصاوير ماهواره‌اي، خاك و آمار مربوط به ايستگاه‌هاي باران‌سنجي به‌عنوان ابزار تحقيق مورد استفاده قرار گرفت. همچنين برآورد ميزان فرسايش خاك در حوضۀ مطالعاتي با استفاده از مدل تجديدنظر شدۀ جهاني فرسايش خاك (RUSLE) انجام شد. نتايج اين مطالعه نشان داد كه مقدار فرسايش خاك در سال 1994، 1999؛ 2008؛ و 2015 به ترتيب 001/ 0 تا 233، 001 /0 تا 297، 001 /0 تا 231 و 001 /0 تا 215 تن بر " هكتار در سال" به دست آمد. همچنين عامل پستي و بلندي در منطقه با ضريب همبستگي 80 درصد بيشترين تأثير را در برآورد ميزان فرسايش سالانۀ خاك توسط مدل RUSLE داشته است. اين پژوهش، مؤثر بودن فناوري‌هاي نوين سيستم اطلاعات جغرافيايي و سنجش از دور در شبيه‌سازي زماني براي تخمين كمي، دقيق‌تر و نقطه‌ به‌ نقطه در كل منطقه براي به دست آوردن مقادير فرسايش خاك را تأييد مي‌كند.