بررسي ظرفيت‌هاي روش‌شناختي عقل و نقل در توليد علم اجتماعي اسلامي با تأكيد بر انديشه آيت‌الله جوادي‌آملي

نگاه متفاوت فلاسفه مسلمان به مباني معرفتي، ظرفيت‌هاي متمايزي براي توليد علوم اجتماعي فراهم آورده است. ظرفيت‌هاي روش‌شناختي عقل و نقل در سه عرصه: موضوع و غايت، مباني معرفتي و نظريه‌هاي علوم اجتماعي از منظر استاد جوادي‌آملي، مورد توجه قرار گرفته است. چارچوب مفهومي پژوهش حاضر، روش‌شناسي بنيادين و روش آن، تحليلي است. توجه به پديده‌هاي اجتماعي خُرد و كلان در عرصه موضوع، عدم إنحصار علم به روش تجربي و كثرت‌گرايي تداخلي روشي، پذيرش وجود جامعه در كنار اصالت فرد و قانون‌مندي جامعه و همچنين پذيرش انواع انسان از جمله ظرفيت‌هاي روش‌شناختي رويكرد مذكور است كه طرح سه گونه تعاملات اجتماعي: استثماري، قراردادي و عاقلانه؛ تقسيم فرهنگ به سه مُدل: استثماري، قراردادي ـ كه تحت عنوان فرهنگ سكولار از آن نام برده مي‌شود ـ و فرهنگ متعالي؛ تقسيم جامعه به استبدادي، دموكراتيك و متمدن، در زمره ظرفيت‌هاي مباني انسان‌شناختي آن است. امكان دستيابي به انواع نظريه‌هاي عقلي شامل: نظريه‌هاي تجريدي، نيمه‌تجريدي، تجربي، شهودي و نظريه‌هاي نقلي در توليد علم اجتماعي اسلامي نيز از جمله ظرفيت‌هاي عقل و نقل در عرصه نظريه‌پردازي است.