ارزيابي عملكرد و اجزاي عملكرد دو ژنوتيپ اميـدبخش نخـود ديم دركشت پاييزه و انتظاري در مزارع زارعين

كشت بهاره و استفاده از توده‌هاي بومي را مي‌توان از جمله موارد مؤثر در كم بودن عملكرد نخود ديم در واحد سطح ذكر نمود. اين بررسي به منظور مقايسه عملكرد دانه‌ دو ژنوتيپ نخود ديم (سارال و ILC 482) در كشت پاييزه و انتظاري طي دو سال زراعي (93-1391) در اراضي زارعين منطقه آغجه‌كهل مراغه اجرا شد. طرح آماري مورد استفاده كرت‌هاي خرد شده (اسپليت پلات) بر پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار بود. زمان كشت (پاييزه و انتظاري) در كرت‌هاي اصلي و دو ژنوتيپ نخود در كرت‌هاي فرعي قرار داشتند. برخي صفات زراعي (ارتفاع بوته، وزن صد دانه، بيوماس خشك، ارتفاع اولين غلاف از سطح خاك، تعداد غلاف و دانه در بوته و تعداد شاخه‌هاي فرعي) مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت. نتايج تجزيه مركب (دو ساله) نشان داد كه تاريخ كشت فقط بر ارتفاع بوته اثر معني‌داري داشت.كشت در مهر ماه (كشت پاييزه) سبب افزايش ارتفاع بوته به ميزان 12 درصد نسبت به كشت انتظاري شد. اگرچه تفاوت بين تاريخ‌هاي كاشت از نظر آماري معني‌دار نبود ولي كشت در مهر ماه سبب افزايش 24 درصدي عملكرد دانه نسبت به كشت انتظاري شد. اثر ساده عامل ژنوتيپ‌ و نيز اثر متقابل ژنوتيپ در تاريخ كاشت بر عملكرد دانه از نظر آماري معني‌دار نبود كه حاكي از قابليت نسبتاً يكسان هر دو ژنوتيپ براي كشت پاييزه و انتظاري در منطقه است.