ساخت و انتقال مجدد كربوهيدرات‌هاي محلول در گندم

رشد و نمو گياهان وابسته به انرژي نوراني خورشيد است. اين انرژي طي فرآيند فتوسنتز در برگبراي توليد كربوهيدرات ها و ساير فتواسميلات ها مورد استفاده قرار مي‌گيرد. قسمتي از كربوهيدرات‌هاي توليد شده، براي رشد و نمو همان بافت‌ها استفاده شده و مازاد آنها از محل‌ هاي توليد به محل‌هاي مصرف و يا ذخيره‌سازي ديگر منتقل مي‌شوند. بر اين اساس، اندام‌هاي گياه به اندام‌هاي منبع و مخزن تقسيم‌بندي مي‌گردند. بررسي‌هاي دقيق بيوشيميايي و مولكولي مي‌توانند اطلاعات ارزشمندي در خصوص سازوكار توليد و مصرف فتواسيميلات‌ها در اندام هاي در اختيار به نژادگران قرار دهند تا بكارگيري دانش مربوطه بتوانند ميزان عملكرد در گياه را بهبود ببخشند. مانند بسياري از فرآيندهاي زيستي ديگر قدرت منبع و مخزن نيز تابعي از توان بالقوه ژنتيكي گياه، سرعت و نوع پاسخ گياه به محيط و كارايي آنزيم‌هاي دخيل در سازوكارهاي بيوشيمايي توليد و انتقال فتواسميلات‌ها است. هدف ازاين مقاله،بررسي و تحليل پيشرفت‌هاي اخيردرتعيين نوع و ميزان فعاليت اندام منبع و مخزن بطور عام و بطور خاص در گياه گندم مي‌باشد. در اين راستا از طريق تجزيه و تحليل عوامل دروني تنظيم‌ كننده قدرت منبع ومخزن،تعيين ميزان ونحوه توليد انواع كربوهيدرات‌هاي محلول مختلف در بافت‌هاي گياه، و بررسي نقش برخي آنزيم‌هاي كليدي در روابط منبع و مخزن سعي شده است كه راهبردي مناسب براي افزايش عملكرد خصوصاً در شرايط تنش‌هاي محيطي خصوصاً تنش خشكي ارايه شود.