بررسي اثرات بالقوه دين‌داري بر فقر ذهني در ايران

سنجش عوامل شكل‌گيري فقر ذهني، از موضوعات بين‌رشته‌اي است كه در سال‌هاي اخير مورد توجه اقتصاددانان نيز قرار گرفته است. فقر ذهني بيانگر احساس، ادراك يا باور به فقر در افراد است كه به علل مختلفي در آنها ظاهر مي شود و ممكن است توأم با فقر عيني و يا بدون آن باشد.  هدف اصلي اين مقاله ارزيابي رابطه دين‌داري با فقر ذهني است كه به كمك داده‌هاي نتايج موج چهارم «طرح بررسي و سنجش شاخص‌هاي فرهنگ عمومي كشور سال 1391» ـ با 17000 نمونه براي جمعيت بالاي 16 سال در 31 استان كشور ـ انجام ‌شده است.  براي اين سنجش از روش رگرسيون حداقل مربعات جزئي (PLS) استفاده ‌شده و نتايج حاكي از آن است كه دين‌داري اثر معنادار و معكوس بر فقر ذهني دارد؛ يعني ارتقاي دين‌داري، احساس و ادراك فقر را كاهش مي‌دهد. از نتايج فرعي اين پژوهش وجود رابطه معنادار بين فقر ذهني و متغيرهاي درآمد و اعتماد است.