ارزيابي ريسك‌پذيري در بانكداري بدون ربا و نقش كفايت سرمايه

يكي از مهم ترين موضوعاتي كه در نظام بانكي مطرح است و مي​تواند كاركرد اين نظام را به اختلال بكشاند، ريسك است. ازآنجايي‌كه حجم منابع سرمايه​اي معتبر موجب كاهش ريسك​ ورشكستگي بانك​ها مي​گردد؛ لذا يكي از شاخص​هاي مهم ارزيابي عملكرد و سلامت بانك​ها، نسبت كفايت سرمايه است. در اين پژوهش پس از بررسي مباني نظري نسبت كفايت سرمايه در بانكداري متعارف و تبيين ماهيت بانكداري بدون ربا (مدل قراردادهاي موازي) و اصول حاكم بر آن در گام نخست، با روش تحليلي ـ توصيفي به تبيين ريسك‌هاي مورد ابتلاي چنين بانكداري پرداخته و سپس نقش نسبت كفايت سرمايه در مديريت ريسك آن بررسي خواهد شد. در گام بعد يافته هاي نظري تحقيق به روش پيمايشي مورد ارزيابي و اعتبارسنجي خبرگان قرار مي گيرد. نتيجه پژوهش حاكي از آن است كه نوعاً ميزان ريسك‌پذيري در نظام بانكي بدون ربا نسبت به بانكداري متعارف كمتر است كه دلالت بر كاهش اهميت نسبت كفايت سرمايه براي مديريت ريسك در چنين بانكداري در مقايسه با بانكداري متعارف مي​كند.