شيوع آلودگي نمونه‌هاي طغيان غذايي به شيگلا، تعيين سروتايپينگ و الگوي مقاومت آنتي‌بيوتيكي آن در ايران

زمينه و هدف: بيماري هاي منتقله از غذا يكي از مشكلات گسترده و رو به رشد در جوامع بشري است. از طرف ديگر مقاومت به عوامل ضد ميكروبي يك معضل جهاني بوده و آگهي از الگوي مقاومت آنتي بيوتيكي ميكروارگانيسم ها براي درمان بيماري هاي منتقله از غذا حائز اهميت است. لذا هدف از اين مطالعه تعيين فراواني نسبي آلودگي نمونه هاي طغيان غذايي به شيگلا، تعيين سروتايپينگ و الگوي مقاومت آنتي بيوتيكي آن در ايران مي باشد. روش كار: اين مطالعه از نوع توصيفي و در طي مدت سال هاي94 و 1395 بر روي 239 طغيان منتقله از غذا كه شامل 1012 نمونه (سواپ مدفوع اسهال) ارسال شده از استان هاي مختلف ايران صورت گرفت. نمونه هاي جدا شده شيگلا از نظر كشت ميكروبي، سروگروپينگ و آنتي بيوگرام مورد بررسي قرار گرفتند. نتايج: از 1012 نمونه سواپ مدفوع 29جدايه شيگلا (86/2 %) به دست آمد. از ميان استان ها كردستان، اصفهان و سمنان با 6/20%، بيشترين طغيان هاي شيگلايي را به خود اختصاص دادند. بيشترين علائم باليني مربوط به كرامپ شكمي، استفراغ، تهوع و اسهال غير خوني بود. در اين مطالعه شيوع شيگلا سونئي 16(2/55 %) و شيگلا فلكسنري 13 (8/44 %) به دست آمد. در اين مطالعه مقاومت به سيپروفلوكساسين 4/3% گزارش گرديد. نتيجه گيري: با توجه به فراواني طغيان هاي مربوط به باكتري شيگلا در تابستان و گسترش مقاومت به سيپروفلوكساسين در اين باكتري ها، بررسي الگوي مقاومت دارويي آن ها در كاهش هزينه هاي مصرفي درمان و به كارگيري اقدامات لازم جهت كنترل و پيشگيري بيماري حائز اهميت است.