هيدروژئوشيمي سيالات گرمابي مخازن ژئوترمال غرب سبلان-شمال‌غرب ايران

منبع زمين‌گرمايي شمال غرب سبلان به علت قرار داشتن در محدوده‌ي آتشفشان‌هاي فعال عهد حاضر، وجود منبع گرمايي در عمق چند هزار متري و دارا بودن دماي مخزن بالاي150 درجه سانتي گراد (تقريباً 240 درجه سانتي‌گراد) و تزريق ماگما به زير لايه‌هاي زير مخزن در دسته‌ي سيستم‌هاي زمين گرمايي همرفتي داراي آنتالپي زياد كه از لحاظ فاز مايع نسبت به فاز بخار غالب است، قرار مي‌گيرد. از لحاظ تركيب چشمه‌هاي مشكين‌شهر بيش‌تر در محدوده‌ي آب‌هاي داراي تركيب سديم – كلريد، سديم بي‌كربنات و سديم سولفات قرار مي‌گيرند و سيالات چاه هاي اكتشافي در محدوده ي سديم كلريد قرار مي گيرند در اين مطالعه از چاه هاي اكتشافي حفر شده در سايت بهره برداري از انرژي گرمابي واقع در شمال غرب سبلان (NWS-1, NWS-3,NWS-4) نمونه برداري و تركيب شيميايي و ايزوتوپي اين نمونه ها ارزيابي شده است. آب هاي مشكين‌شهر در زير خط تعادل بخشي در محدوده‌ي آب‌هاي ايممچور در گوشه‌ي Mg و سيالات چاه ها نزديك به خط تعادل كامل قرار گرفته‌اند. آب‌ها (ايممچور) دماي تقريبي در حدود 250 درجه‌ي سانتي‌گراد و سيالات چاه ها دمايي در حدود 280 درجه ي سانتي گراد براي مخزن ژئوترمال را نشان مي‌دهند. با توجه به ليتولوژي منطقه مهم‌ترين روش شيميايي براي ترمومتري آب‌هاي گرمابي در اين ناحيه روش Na -K است، در چشمه هاي شمال غرب ژئوترمومترهاي اندازه‌گيري شده به ترتيب دمايي در حدود 270-220،140-50، 230-30، 160-90 درجه ي سانتي گراد نشان مي دهند. ميزان تريتيوم در اين سيالات نشان‌دهنده‌ي اختلاط با آب‌هاي زيرزميني جوان است. رنج Dδ و 18Oδ براي چشمه‌هاي شمال غرب سبلان به ترتيب از 8-تا 13-و 85 -تا 70-در هزار است. اين آب ها در محدوده ي آب هاي متئوريتي قرار گرفته اند. با توجه به داده‌هاي 13Cδ حاصل از آناليز CO2 جمع شده از سيالات منطقه به احتمال زياد منشأ CO2 آب‌هاي منطقه‌ي سبلان سنگ آهك است.