مقايسه حساسيت و ويژگي واكنش زنجيره پلي‌مراز و اسمير خلط نسبت به كشت در تشخيص سل ريوي

زمينه و هدف: تشخيص مولكولي به روش تقويت اسيدهاي نوكلييك كه تحت عنوان واكنش زنجيره پلي مراز (Polymerase chain reaction, PCR) شناخته مي شود به تازگي مطرح گرديده است. هدف از انجام اين مطالعه، مقايسه روش تشخيصي اسمير و واكنش زنجيره پلي مراز نسبت به كشت از نظر حساسيت، ويژگي، ارزش اخباري مثبت و منفي در تشخيص بيماري سل ريوي بود. روش بررسي: در اين مطالعه مقطعي، نمونه خلط ۵۸ بيمار مشكوك به سل ريوي مراجعه كننده به بيمارستان قائم (عج) مشهد، از ابتداي فروردين تا پايان اسفند ۱۳۹۶، گردآوري گرديد. نمونه ها در كمتر از ۷۲ ساعت تحويل آزمايشگاه شد. از بيماران سه نوبت نمونه گرفته شد، در بيماراني كه قادر به توليد خلط نبودند برونكوسكوپي و برونكوآلوئولار لاواژ انجام شد. پس از ۲۴ ساعت، جواب اسمير گزارش شد. روش كشت به عنوان استاندارد طلايي در نظر گرفته شد و حساسيت و ويژگي واكنش زنجيره پلي مراز و اسميرخلط با آن مقايسه گرديد. يافته ها: بيماران در محدوده سني بين ۱۸ تا ۸۹ سال بودند. از بين ۵۸ سل ريوي مشكوك، در روش كشت وجود بيماري در ۲۵ مورد (۴۳/۱%)، روش اسمير اسيد فست وجود بيماري در ۲۷ بيمار (۴۶/۶%) و روش واكنش زنجيره پلي مراز در ۲۴ بيمار (۴۱/۴%) تاييد و به اثبات رسيده است. حساسيت اسمير خلط در تشخيص سل ريوي ۱۰۰% و ويژگي ۹۳/۹% مي باشد. ارزش اخباري مثبت اين تست ۹۲/۶% و منفي ۱۰۰% مي باشد. حساسيت روش واكنش زنجيره پلي مراز، ۸۸% و ويژگي ۹۳/۹% مي باشد. ارزش اخباري مثبت اين تست ۹۱/۷% و منفي ۹۱/۲% مي باشد. نتيجه گيري: در اين مطالعه از بين دو روش اسمير و واكنش زنجيره پلي مراز، روش اسمير اسيد فست داراي حساسيت بالاتري در تشخيص سل ريوي نسبت به واكنش زنجيره پلي مراز داشته و ويژگي هر دو روش يكسان بوده است.