بررسي رابطه بين نوبت‌كاري با سندرم متابوليك: يك مطالعه كوهورت آينده‌نگر

زمينه و هدف: سندرم متابوليك به عنوان عامل خطر اصلي براي ابتلا افراد به بيماري قلبيعروقي شناخته مي شود. با توجه به اهميت كنترل سندرم متابوليك، بررسي عوامل موثر بر اين سندرم از اولويت هاي مهم پژوهشي در جهان و ايران مي باشد. يكي از اين عوامل موثر كه مطالعات پيشين روابط ضد و نقيضي در مورد رابطه آن با سندرم متابوليك اشاره نموده اند، متغير نوبت كاري مي باشد. از اين رو اين مطالعه كوهورت آينده نگر جهت بررسي رابطه بين نوبت كاري با سندرم متابوليك بر روي مردان كارگر انجام شد. روش بررسي: اين مطالعه كوهورت آينده نگر پنج ساله بر روي يك نمونه تصادفي از كارگران كارخانه فولاد مباركه اصفهان (ايران) از فروردين تا اسفندماه، طي سال هاي ۱۳۹۱ تا ۱۳۹۵ انجام پذيرفته شده است. در اين مطالعه متغير نوبت كاري و سندرم متابوليك به عنوان متغير مستقل و وابسته و متغيرهاي سن، تحصيلات و سابقه به عنوان متغيرهاي كنترلي در نظر گرفته شد. يافته ها: تعداد افراد شركت كننده در اين مطالعه را ۱۳۲۱ نفر مرد (ميانگين سني ۴۳ سال) تشكيل مي داد. در اين مطالعه، نمونه شامل ۵۲۸ نفر (۴۰%) روزكار، ۱۵۵ نفر (۱۲%) نوبتكار چرخشي هفتگي و ۶۳۸ نفر (۴۸%) نوبت كار معمولي بود. شانس نسبي (OR) پنج ساله ابتلا به سندرم متابوليك در نوبت كارهاي معمولي نسبت به روزكاران برابر با ۱/۹۳=OR با ۰/۰۴۴P= و براي نوبت كاران هفتگي برابر با ۱/۲۶=OR با ۰/۶۴=P بود. نتيجه گيري: با توجه به نتايج اين مطالعه، داشتن شانس بيشتر در ابتلا به سندرم متابوليك در نوبت كاران معمولي نسبت به روزكاران تاييد، اما اين افزايش در نوبت كاران هفتگي تاييد نشد.