كاربرد روش‌شناسي تريز براي شناسايي و اولويت بندي مسائل ابداعي و تضادهاي تعامل اركان مارپيچ سه‌جانبه در ايران: مطالعه موردي در فناوري نانو

تعامل دانشگاهصنعتدولت به عنوان هسته نوآوري در سطح ملي قلمداد مي‌شود. با توجه به جايگاه حائز اهميت نانو در پژوهش‌ها و توجه بالاي اسناد بالادستي كشور به اين حوزه، در اين پژوهش با بهره‌برداري از قابليت ابداعي مدلسازي مسائل پيچيده اجتماعي در تريز، به تحليل تضادهاي تعامل اركان سه‌جانبه در فرايند نوآوري (از ايده تا تجاري‌سازي) فناوري نانو پرداخته شده است. روش پژوهش كيفي – تبييني مي‌باشد. داده‌هاي پژوهش با ابزارهاي مشاهده ميداني، مطالعه اسناد و مصاحبه با خبرگان كليدي جمع‌آوري شده است. استراتژي اصلي پژوهش مطالعه چندموردي بوده است و داده‌ها با رويكرد توصيف ضخيم، تحليل تماتيك و مبتني بر ابزارهاي تريز تحليل شده‌اند. تعداد 37 مسئله عادي، 63 مسئله ابداعي در ميدان پژوهش شناسايي شد. مسائل ابداعي در قالب 94 تضاد فيزيكي و 130 تضاد تكنيكي مدل‌سازي شدند. در نهايت اولويت مسائل و تضادها با رويكرد منطق پارامتر مشترك و شبكه تضادها در تريزخلاصه‌سازي و اولويت بندي شدند. پيشنهادهاي سياستي به منظور كاربست مدل‌هاي تضاد در سياستگذاري هوشمندانه ارتقاي انسجام اركان و پيشنهاد پژوهش‌هاي متعددي براي آينده ارائه شده است. در اين پژوهش براي اولين بار ابزراهاي نوآورانه تريز براي تحليل ابداعي تضادهاي مسائل پيچيده اجتماعي (سياستگذاري علم، فناوري و نوآوري) به خدمت گرفته شده است.