بررسي تاثير سرمايه اجتماعي بر توسعه شايستگي‌هاي رده اول و رده دوم فناورانه در همكاري‌هاي ميان‌سازماني

شتاب زياد تغييرات فناورانه در عصر حاضر، بسياري از سازمان‌ها را به اين نتيجه رسانده است كه دستيابي به شايستگي‌هاي فناورانه به تنهايي و بدون همكاري با ديگر سازمان‌ها غيرممكن است. يكي از عواملي كه به هر سازماني در افزايش شايستگي‌هايش با استفاده از همكاري‌هاي ميان سازماني كمك مي‌كند، سرمايه اجتماعي است. اين مقاله با ديدگاه دانش‌محور به همكاري‌هاي ميان سازماني، به بررسي تاثير سرمايه اجتماعي شركت بر توسعه شايستگي فناورانه رده اول و دوم در همكاري‌هاي ميان سازماني مي‌پردازد. بدين منظور پس از توسعه فرضيه‌ها و تشكيل مدل مفهومي، براي تجزيه و تحليل داده‌هاي جمع‌آوري شده از 60 شركت دارويي، از روش مدلسازي معادلات ساختاري و روش حداقل مربعات جزئي استفاده مي شود. نتايج پژوهش تاييد كننده وجود رابطه ميان ابعاد سرمايه اجتماعي شركت و افزايش شايستگي‌هاي رده اول و دوم فناورانه آن در همكاري‌هاي ميان سازماني است. اما نشان مي‌دهد كه تاثير بعضي از ابعاد سرمايه اجتماعي بر افزايش شايستگي‌هاي رده اول و دوم در همكاري يكسان نيست.