نقش فضاي عمومي شهري در افزايش ايمني اجتماع (مطالعه موردي: محله ساغر يسازان و گلسار رشت)

در اين مقاله ارتباط ابعاد حسي دريافت شده از فضاهاي شهري و ايمني اجتماعي بررسي شده است. نتايج مطالعه نشان مي دهدبين اطلاعات دريافتي از محيط و سلامتي انسان رابطه مستقيم وجود دارد. چون افراد از طرق مختلف، فضاهاي شهري را دركمي كنند و خوشايندي يا ناخوشايندي، امن و ناامن بودن آنها مي تواند نقش تعيين كننده اي بر سلامت رواني ساكنان داشتهباشد. اين مقاله قصد دارد با تشريح رو شهاي انتقال و درك عام محيطي، تأثير آنها بر ايمني اجتماعي را بررسي كند. روشبررسي، آميخته اي از روش هاي كمّي و كيفي است. بدي نصورت از منابع مختلف نظري، داده هاي كيفي استخراج و با تحليلآنها معيار هاي كمّي براي تدوين پرسش نامه تعيين شدند. پاس خهاي دريافتي از پاسخگويان در محله هاي ساغري سازان و گلساررشت جهت سنجش تأثير مؤلف ههاي مؤثر بر امنيت با استفاده از نرم افزار SPSS تحليل شد و پيشنهادهايي براي ارتقاء ايمنيدر ساغري سازان كه از اين نظر نامناسب بود، ارائه گرديد.