تبيين رابطه كيفيت فضاي باز مسكن و ميزان اضطراب كودكان بر مبناي نظريه رشد اريكسون (مطالعه موردي : مجتمع هاي مسكوني در تهران)

نظريه رشد اريكسون بيانگر اهميت محيط زندگي و نقش بازي در دوران رشد كودك م يباشد. اين درصورتي است كه فضاهاي مسكوني امروز ما توانايي پاسخگويي به نيازهاي طبيعي كودكانمان را ندارند. اين پژوهش كه با هدف تدارك محيط ها و فضاهاي مسكوني كارآمدتر و سالم تر و به تبع آن رضايت مندي ساكنان از مجموعه هاي زيستي انجام شده، به بررسياثر ويژگ يهاي فضايباز مجموعه هاي مسكوني به عنوان يكي از عوامل محيطي، بر روي چگونگي رشد كودك م يپردازد. باتوجه به رويكرد بين رشته اي تحقيق، زمينه روان شناسي محيطي براي تبيين فرضيه و آزمون آن مناسب تشخيص داده شد. اين پژوهش در پي پاسخ به اين پرسش است كه؛ آيا مجتمع هاي مسكوني آپارتماني مي توانند فضاي مناسبي براي رشد كودكان فراهم كنند؟ روش تحقيق به كار گرفته شده توصيفي از نوع علي مقايس هاي مي باشد. نتايج حاصل از تحليل واريانس يك راهه و ضريب همبستگي پيرسون نشان مي دهد كه بين اضطراب كودكان و رضايت از فضاي باز مجتمع هاي مسكوني به لحاظ آماري رابطه معنادار وجود ندارد.