تحليل كاربري هوشمند در نواحي با قابليت توسعه با بهره گيري از مدل *LUCIS (نمونه موردي: منطقه 22 كلانشهر تهران)

برنامه‌ريزي هوشمند كاربري زمين در عصر جديد به دنبال هدايت آگاهانه و جلوگيري از رشد بي رويه است. روند تغييرات گذشته نشان مي‌دهد كه برنامه‌ريزي زمين فاقد ارزش‌هاي كاربردي لازم بوده و لذا بايد انديشه‌هاي مؤثرتري براي تدوين سياست‌هاي مديريت زمين به كار گرفت. يكي از راهكارها جهت تحليل هوشمند كاربري زمين در دهه اخير، استفاده از مدل راهبرد شناسايي تعارضات كاربري زمين LUCIS)1) مي‌باشد. در اين چارچوب به منظور آزمون ميزان كاربست مدل، منطقه 22 شهر تهران با توجه به شرايط در حال توسعه آن انتخاب گرديد؛ تا با بهره گيري از مدل، سازگاري بين توسعه شهري و منابع طبيعي منطقه هم عرض با يكديگر ايجاد گردد. در نهايت نتايج نشان داد كه بالغ بر 25 درصد از منطقه در اولويت پهنه مسكوني بوده و بيشترين تعارضات نسبي نيز ميان پهنه‌هاي مسكوني حفاظت و مسكوني– فعاليت در نواحي شهري، اتفاق افتاده است.