تحليل تأثير آفتاب‌گيرهاي داخلي بر مصرف انرژي با استفاده از مد‌ل‌هاي شبيه‌سازي (مطالعه موردي: واحد مسكوني درتهران)

مصرف بالاي انرژي، يكي از دغدغه هاي مهم جهاني در دهه هاي گذشته بوده است. ازآنجا كه يكي از محورهاي نيل به توسعه پايدار، بهينه سازي مصرف انرژي مي باشد، ارائه راهكارهايي دراين زمينه، به ويژه در بخش ساختمان و مسكن، از اهميت فراواني برخوردار است. درحال حاضر استفاده از آفتاب‌گيرها يك روش متداول براي بهينه سازي مصرف انرژي ساختمان و ايجاد شرايط آسايش محيطي مي باشد. در اين تحقيق، نخست چهارنوع آفتاب‌گير داخلي در تركيب با سه نوع شيشه، جهت تعيين سيستم سايه انداز بهينه داخلي، مورد بررسي قرار گرفت و بهترين سيستم ازنظر ميزان كارايي مشخص شد. در گام بعد، يك مدل ساختماني مبنا مدل‌سازي گرديد و ميزان مصرف انرژي، يك‌بار در حالت عادي و بارديگر درحالتي كه سيستم سايه انداز بهينه بر روي آن شبيه سازي شده بود، محاسبه گرديد. نتايج تحقيق حاكي ازآن است كه مي توان تنها با استفاده از يك سيستم سايه انداز بهينه داخلي، مصرف انرژي را در بخش مسكن شهر تهران حتي تا 14% كاهش داد.