عنوان مقاله :
پرسپكتيو شناختي و استعاره‌هاي زباني در معماري معاصر ايران
پديد آورندگان :
محمدي ، علي دانشگاه آزاد اسلامي واحد نور، باشگاه پژوهشگران جوان - باشگاه پژوهشگران جوان , اصغرزاده ، علي دانشگاه آزاد اسلامي واحد چالوس - گروه معماري
كليدواژه :
پرسپكتيو , استعاره , زبانشناسي شناختي , مينياتور , فضاي مجازي , همزماني معرفتي
چكيده فارسي :
پرسپكتيو لزوما ابزاري براي ترسيم نيست بلكه برآمده از ادراك و چهارچوبهاي شناختي زباني است. درواقع در هنرهاي تجسمي پيدايش پرسپكتيو با نگرش زباني انسان با محيط پيرامون پيوند دارد. به لحاط زبانشناختي، پرسپكتيو نوعي طرح‌واره براي انتقال مفاهيم و شكل‌گيري استعاره‌ها در زبان محسوب مي‌شود زيرا به شكل كنايي پيش‌بيني و دريافت انسان به مقوله زمان را نشان مي‌دهد و از نقطه نظر مكاني نيز مشخص‌كننده قاب‌هاي ارجاع و تعريف انسان از مكان است. بدين‌سان با تغيير قاب‌هاي ارجاع در زبان، نوع پرسپكتيو هم تغيير مي‌كند. در اين مقاله به روش كيفي و استدلال منطقي و با استفاده از دانش زبانشناسي شناختي در فضاي خيالي و دنياي اثيري مينياتورهاي ايراني و همچنين در فضاي شبكه‌اي و بدون برجستگي مجازي به قياس پرسپكتيو پرداخته شده است. در نهايت جدولي تطبيقي و مدلي دوگانه بدست آمده كه مي‌تواند الگويي براي ساختار پرسپكتيو در معماري معاصر ايران در عصر مجازي و شبكه‌اي باشد.
