بررسي تحليلي تأثير كاربرد نرم افزارهاي ديجيتال بر ارتقاء خلاقيت در آموزش طراحي معماري

فناور يهاي ديجيتال اطلاعات و نفوذ نرم افزارها به حوزه معماري، ابزار طراحي معماري را متحول كرده و شرايط بحث برانگيزيرا نسبت به ابزاردستي در محي طهايي جديد باقابلي تهاي متنوع پديد آورد هاند. در اين شرايط خلاقيت از حوزه هايي است كه درفرايند طراحي، به نحوي دچار چالش م يشود. هدف تحقيق بررسي نسبت بين ابزارهاي طراحي، فرايند طراحي معماري، خلاقيتو ميزان موفقيت ابزارهاي مذكور در ارتقاء اين نسبت است. در پژوهش پيشرو با رويكردي تحليلي تطبيقي، به دو روش كيفيو كمّي و با مطالعه ميداني در جامع ههاي آماري تعريف شده، جايگاه، كاربرد و توانايي ابزا رهاي طراحي در فرايند طراحي و درارتقاء خلاقيت در حل مسئله معماري ارزيابي شده است. سازما ندهي بهر هگيري صحيح از نرم افزارهاي ديجيتال در فرايند طراحيمعماري با روش توسعه سيستم ها از نوع مدل فازبندي و برنامه ريزي راهبردي حركت به سمت ساختارهاي پويا و هدفمند م يتواننددر جهت ارتقاء خلاقيت در آموزش طراحي معماري مفيد واقع گردند.