اولويت سنجي عوامل موثر بر تاب آوري اجتماعي در برابر مخاطرات طبيعي با تاكيد بر زلزله

امروزه رويكرد جديد مديريت بحران تاب‌آوري اجتماعات شهري است. يكي از ابعاد مهم تاب‌آوري، بعد اجتماعي است. هدف از اين مقاله اولويت‌سنجي عوامل مؤثر بر تاب‌آوري اجتماعي در برابر زلزله مي‌باشد؛ در اين راستا با روش اسنادي و كتابخانه‌اي شاخص‌هاي مطرح اجتماعي جمع‌آوري گرديد، سپس با روش دلفي فازي به غربالگري شاخص‌ها پرداخته شد از پنجاه شاخص شناسايي شده بيست‌ونه شاخص در هفت معيار كلي طبقه‌بندي گرديد. جهت اولويت‌سنجي معيارهاي هفتگانه با تكنيك تحليل شبكه‌اي توسط خبرگان ارزش وزني آنها به دست آمد. نتايج حاكي از آن است كه از معيارهاي مؤثر در تاب‌آوري اجتماعي جهت تقابل با زلزله، سرمايه اجتماعي با بيشترين وزن (216/.) در رتبه اول و در مراحل بعدي سرمايه انساني (184/.)، ويژگي جمعيتي (168/.)، ويژگي فردي (123/.)، كيفيت زندگي (126/.)، امنيت اجتماعي (112/.) و آمادگي رواني جامعه با وزن (058/.) در رتبه آخر قرار دارد.