مطالعه تطبيقي سه نسل آموزش دانشگاهي معماري از سه منظر روند، دانش و انديشه طراحي

شكل‌گيري شخصيت طراح و فراگيري مهارت‌هاي طراحي وابسته به آموزش از حساسيت فراواني برخوردار بوده، از اين‌رو، توجه به روند آموزش معماري در مدارس‌معماري داراي اهميت است. در اين مقاله سير آموزش دانشگاهي معماري در سه‌دوره قبل از دهه 60ميلادي، حدفاصل 1960 تا 1996 و درنهايت از 1996 تاكنون، بانظر به اهميت سه مؤلفه مهارت، دانش و تفكرطراحي، مورد تحليل قرارمي‌گيرد. دانش‌طراحي به‌عنوان زيرشاخه دانش، انديشه طراحي، عامل تاثير گذار در هر سه مؤلفه و روندطراحي به‌عنوان شاخص‌ترين محور تعليمات آموزش معماري، مورد نظر است. در پژوهش‌هاي صورت گرفته تاكنون از اين منظر به تحليل هم‌زمان سه نسل آموزش دانشگاهي پرداخته نشده‌است. پژوهش حاضر با رويكرد كيفي و از نوع نظري با روش مطالعه تطبيقي است. محوريت اصلي نتايج ارائه شده در حوزه پرورش تفكر طراحي دانشجويان است. چگونگي سرمايه‌گذاري و توجهات شيوه‌هاي آموزشي بر پرورش تفكر طراحي، براي كنشگران حوزه آموزش از جمله، پژوهشگران، برنامه‌ريزان و مدرسين، راه‌گشا است.