ارزيابي و پهنه‌بندي محيط ‌زيستي پتانسيل فرسايش خاك با استفاده از مدل RUSLE (مطالعه موردي: حوضه آبخيز قره سو)

آگاهي از ميزان فرسايش و پهنه‌بندي مناطق مي‌تواند نقش مؤثري در امر حفاظت از خاك داشته باشد. هدف از تحقيق، تهيه نقشه پتانسيل هدررفت خاك براساس معادله تجديد نظر شده جهاني هدررفت خاك در حوضه آبخيز قره‌سو است. ميزان هدررفت خاك از تلفيق فاكتور‌هاي فرسايندگي باران، فرسايش‌پذيري خاك، طول و درجه شيب، پوشش گياهي و عمليات حفاظتي حاصل گرديد. نتايج نشان داد كه مقادير فرسايش از صفر تا بيش از 650 تن در هكتار در سال متغير است. نتايج نشان مي‌دهد 65.9 درصد از وسعت حوضه در فرسايش متوسط (9.1 درصد) تا زياد (56.8 درصد) قرار مي‌گيرد. براساس نتايج، در نواحي شمالي به‌دليل كاهش تراكم پوشش گياهي و كاربري كشاورزي آبي علي‌رغم كاهش فاكتور طول و درجه شيب و نواحي جنوبي به‌علت تراكم پوشش گياهي متوسط و طول و درجه شيب زياد، ميزان فرسايش افزايش پيدا كرده است. همچنين نواحي مياني حوضه به‌دليل پوشش جنگلي پرتراكم كمترين ميزان فرسايش خاك را داشته‌ است، اگرچه اين مناطق شيب 10 تا 30 درجه داشته‌اند. همچنين نتايج نشان داد فاكتور پوشش گياهي با ضريب تبيين (0.69) بيشترين تأثير را در برآورد پتانسيل هدررفت خاك داشته است. نتايج اين پژوهش مي‌تواند در پياده‌سازي اهداف مديريت خاك و اقدامات حفاظتي در حوضه آبخيز مؤثر باشد.