طراحي اكولوژيك منظر در مناطق نيمه خشك با تاكيد بر طراحي شهري حساس به آب (نمونه موردي: شهر مهاجران)

فضاي سبز شهري از قطب هاي مصرف كننده آب در شهرهاست. وابستگي فضاي سبز به منابع آب زيرزميني در ايران منجر به كاهش سطح آب زيرزميني و افزايش تقاضا براي آب شرب شده است. شهرها با خلق سطوح نفوذ ناپذير منجر به ايجادسيلاب و كاهش تغذيه آب هاي زيرزميني در فصل بارش مي شوند. شهر مهاجران يكي از اين شهرهاست. به نظر مي رسد طراحي شهري حساس به آب توام با طراحي كولوژيك كه بر استفاده بهينه از منابع موجود و استفاده مناسب از آنها دارند مي تواند راهكار مناسبي براي تعديل اثرات سوء كم آبي باشد. در اين مطالعه ابتدا منابع و مصارف آب مبتني بر رويكرد طراحي شهري حساس به آب در شهر مهاجران تحليل و در ادامه استراتژي_هايي به منظور توسعه فضاي سبز در چارچوب طراحي اكولوژيك و با استفاده از منابع آب شناسايي شده، ارايه شد. نتايج نشان مي دهد منابع آب غيرمتعارف پتانسيل قابل توجه اي در جايگزيني با منابع آب زيرزميني براي آبياري فضاهاي سبز در محدوده مطالعاتي دارند. لذا استراتژيهاي توسعه منظر در محدوده با استفاده از بهترين اقدامات مديريتي از رواناب شهري، ذخيره آب باران در خانه هاي مسكوني، تصفيه فاضلاب براي توسعه منظر و فضاي سبز مقاوم به خشكسالي پيشنهاد شد.