تاثير فرم كلي و تراكم نسبي ساختمان‌هاي مسكوني تهران بر آلودگي ناشي از گرمايش در فصل زمستان

مصرف انواع سوخت‌هاي فسيلي باعث افزايش آلاينده‌هايي چون CO2 شده است. حدود يك سوم انرژي ملي توسط ساختمان‌هاي بخش خانگي مصرف مي‌شوند. معماري سنتي ايران شيوه‌هاي منطقي جهت فراهم نمودن شرايط آسايش ارائه نموده است. از آنجايي كه بازگشت به شيوه‌هاي ساختماني گذشته ميسر نيست و جوابگوي زندگي امروز نخواهد بود، تحقيق در زمينه طراحي همساز با اقليم به شيوه غيرفعال ضروري مي‌ياشد. بيشترين اتلاف انرژي از پوسته‌هاي خارجي ساختمان رخ مي‌دهد. براي كاهش مصرف انرژي مي‌توان از انرژي تابشي خورشيد از طريق سطح نورگذر پوسته خارجي در فصل سرد بهره برد. در اين پژوهش، ضرورت شناخت تاثير گونه‌هاي مختلف ساختمان‌هاي مسكوني و تراكم نسبي آن‌ها در تهران بر ميزان آلودگي هوا مورد توجه بوده و نسبت بازشو به ديوار آن‌ها مورد بررسي قرار مي‌گيرد. اين تحقيق بر اساس مطالعات كتابخانه‌اي و ميداني انجام شده و از نرم افزارهاي انرژي و شبيه‌سازي استفاده شده است. در مطالعات انجام شده در تهران، 10 گونه مسكن به رسميت شناخته شده است. در نمودارهاي حاصل از شبيه‌سازي انرژي با WWRهاي 10%، 25% و 40%، گونه 4، با RC=0.90 كمترين ميزان بار گرمايي و كمترين ميزان انتشار CO2 و در نتيجه كمترين آلودگي ناشي از گرمايش زمستان را داراست.