تأثير تمرين چشم آرام با سازماندهي خود كنترل و ثابت متغير بر يادگيري و اجراي سرويس بك هند - بدمينتون در دانشجويان دختر مبتدي

The Effect of Quite Eye Training with Self-Control and Variable-Constant Organization on Learning and Performance of Badminton Backhand Low Service in Student Novice Girls

چشم آرام (Quiet eye يا QE)، به عنوان عامل گسترش دوره تثبيت خيرگي در بسياري از تكاليف هدف گيري معرفي شده است كه به دقت نياز دارد. هدف از انجام پژوهش حاضر، اثر تمرين QE با سازماندهي بدني خودكنترل و ثابت متغير بر اجرا و يادگيري سرويس بك هند بدمينتون در دانشجويان دختر مبتدي بود. مواد و روش ها اين مطالعه آزمايشي به صورت نيمه تجربي بر روي 11 دانشجوي تربيت بدني دختر دانشگاه تهران انجام گرديد. نمونه ها به روش در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفي ساده در دو گروه خودكنترل (1 نفر) و ثابت متغير (11 نفر) در پيش آزمون قرار گرفتند. تكليف مورد نظر، ضربه سرويس بك هند بدمينتون بود. جهت سنجش دقت اجراي بك هند بدمينتون، از آزمون استاندارد 5 ارزشي (French short serve) و براي ثبت داده هاي بينايي از دستگاه رديابي چشم (Eye Tracking) استفاده شد. مشاركت كنندگان يك روز پس از پيش آزمون، در سه جلسه اكتساب (8 دسته 15 كوششي و در مجموع 061 كوشش) شركت نمودند و 88 ساعت بعد از آزمون اكتساب، آزمون هاي يادداري و انتقال را انجام دادند. داده ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس مركب 4 × 2 در اجرا و 3 × 2 در طول دوره QE مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. 0/05 > P به عنوان سطح معني داري در نظر گرفته شد. يافته ها طول دوره QE در هر دو گروه از مرحله پيش آزمون تا يادداري افزايش معني داري را نشان داد (0/0001> P). بنابراين، مي توان گفت كه هر دو شيوه تمرين، تاثير مثبتي بر طول دوره QE داشته است. تفاوت معني داري بين گروه ها (0/374 = P) و درون گروه ها (0/890 =P) در دقت اجرا مشاهده نشد. نتيجه گيري به نظر مي رسد كه سازماندهي تمرين خودكنترل و ثابت متغير، اثرات مشابهي بر دقت و طول دوره QE دارد.

Introduction: Quiet eye had been introduced as a period of extended gaze fixation in many targeting tasks. The aim of this study was to investigate the effect of quiet eye training with self-control and constant-variable body organization on performance and learning badminton low backhand service in the student novice girls. Materials and Methods: In this quasi-experimental study, 19 girl students of physical education in University of Tehran, Iran, were selected using convenience sampling method and randomly divided into two groups of self-control (n = 9) and constant-variable (n = 10). The task intention was badminton backhand low service. In order to measure the accuracy of backhand low service, we used French short serve standard five test, and to record the visual data, Ergonear Eye Tracking test was used. The day after the pretest, participants took part in 3 sections of acquisition (8 blocks with 15 trails, a total of 360 trails), and 48 hours after the acquisition test, the test of retention and transfer was executed. The data were analyzed using Mixed ANOVA test of 2 × 4 at performance and 2 × 3 during the period of the quiet eye at a significance level of P ≥ 0.050. Results: Quiet eye duration showed a significant increase in both groups from pretest to retention (P ≥ 0.001). Therefore, it can be noted that both methods of practice had a positive effect on the quiet eye duration. However, in the accuracy performance, there was no significant different between the groups (P = 0.374) and within the groups (P = 0.890). Conclusion: It seems that the organization of constant-variable and self-control exercises has similar effects on the accuracy and quiet eye duration.