عنوان مقاله :
تأثير بازي خودانگيخته در طبيعت بر مهارت هاي حركتي ظريف و يكپارچگي بينايي حركتي كودكان پيش دبستاني
عنوان به زبان ديگر :
The Effect of Spontaneous Play in Nature on the Fine Motor Skills and Visual-Motor Integration of Preschool Children
پديد آورندگان :
فتحي رضائي، زهرا دانشگاه تبريز - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه رفتار حركتي , عباس پور، كوثر دانشگاه تبريز - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه رفتار حركتي , يزداني، شيرين دانشگاه تبريز - دانشكده تربيت بدني و علوم ورزشي - گروه رفتار حركتي
كليدواژه :
بازي خودانگيخته , طبيعت , مهارت حركتي , يكپارچگي بينايي - حركتي , كودكان
چكيده فارسي :
هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي تاثير بازي خودانگيخته در طبيعت بر مهارت هاي حركتي ظريف و يكپارچگي بينايي- حركتي كودكان پيش دبستاني بود.
مواد و روش ها
اين مطالعه به صورت نيمه تجربي، همراه با طرح پيش آزمون و پس آزمون و با روش نمونه گيري هدفمند انجام شد. نمونه ها متشكل از 30 كودك پيش دبستاني 6/5-4/5 ساله، 15 نفر از مدرسه طبيعت و 15 نفر از مهدكودك بود. جهت سنجش مهارت هاي حركتي ظريف (زمان پاسخ، كنترل بينايي- حركتي و سرعت و چالاكي اندام فوقاني)، از آزمون تبحر حركتي Bruininks-Oseretsky و به منظور ارزيابي يكپارچگي بينايي- حركتي، از آزمون يكپارچگي بينايي- حركتي Beery-Buktenica استفاده شد.
يافته ها
بر اساس آزمون MANOVA، فعاليت در فضاي باز، تاثير مثبت و معني داري بر تمام متغيرهاي مهارت هاي حركتي ظريف (001/0 = P) و يكپارچگي بينايي- حركتي (001/0 = P) كودكان داشت. در مقابل، فعاليت در فضاي سرپوشيده بر يكپارچگي بينايي- حركتي (013/0 = P) و از متغيرهاي مهارت حركتي ظريف نيز تنها بر كنترل بينايي- حركتي (048/0 = P) تاثير معني داري داشت. فعاليت در فضاي باز طبيعي و فضاي سرپوشيده به ترتيب باعث 71 و 13 درصد از تغييرات در كنترل بينايي- حركتي و 88 و 20 درصد از تغييرات در يكپارچگي بينايي- حركتي كودكان شد.
نتيجهگيري
نوع محيطي كه كودكان در آن فعاليت مي كنند، تاثير بسزايي بر رشد آن ها دارد. محيط طبيعي، محيطي غني از محرك ها مي باشد كه تاثير چشمگيري بر رشد كودكان مي گذارد. بر همين اساس، پيشنهاد مي شود كه در دوران كودكي جهت بهبود رشد حركتي و ادراكي، كودكان در فضاهاي طبيعي فعاليت بيشتري داشته باشند.
چكيده لاتين :
Introduction: The purpose of this study was to investigate the effect of spontaneous play in nature on the fine motor skills and visual-motor integration of preschool children. Materials and Methods: In this semi-experimental research with pretest-posttest design, two groups were selected using convenient sampling method. Statistical sample of research consisted of 30 preschool children aged 4.5-6.5 years (15 from the Nature School and 15 from kindergarten). The fine motor skills and visual-motor integration were assessed using Bruininks-Oseretsky Test of Motor Proficiency and the Beery-Buktenica Developmental Test, respectively. Results: MANOVA test showed that outdoor space activity had positive and significant effect on all of the variables of fine motor skills (P = 0.001) and visual-motor integration (P = 0.001) of children. While indoor space activity had a significant effect on visual-motor integrity (P = 0.013) and among the variables of fine motor skill, only on visual-motor control (P = 0.048). Outdoor and indoor spaces activity caused 71% and 13% changes in visual-motor control and 88% and 20% changes in visual-motor integrity in children, respectively. Conclusion: The type of environment which children play, have significant effect on their development. The natural environment is rich from stimulants, which has a remarkable effect on children’s development. Therefore, it is suggested that children have more activity in natural environment during their childhood to improve their motor and perceptual development.
عنوان نشريه :
پژوهش در علوم توانبخشي
عنوان نشريه :
پژوهش در علوم توانبخشي