واكاوي وثاقت و مذهب اسماعيل بن ابي‌زياد سكوني

اسماعيل بن ابي زياد سَكوني شعيري، محدثي است كه روايات بسياري از او نقل شده و از همين‌رو در جوامع روايي و فقهي، مهم و اثرگذار قلمداد شده است. او به دلايل زير در منابع رجالي و فقهي، «عامي مذهب» و «ضعيف» دانسته شده است: عدم فتواي شيخ صدوق به منفردات سكوني، تصريح برخي از فقيهان و صاحب نظرانِ دانش رجال اماميه برضعف و عامي بودن و حتي كفرِ سكوني و اتحاد مسلكِ وي با اهل‌سنت. در پژوهش حاضر، پس از تبيين دلايل و شواهدِ مذكور، به بازانديشيِ انتقادي و كشف ميزانِ اتقان اين گزاره ها جهت اثبات نظريه عامي بودن و ضعف سكوني پرداخته شده و اين نتيجه به دست آمده است كه در تمسك به اين دلايل و شواهد، به جميع قرائنِ مؤثر در تشخيص جايگاه و ضعف يا وثاقت راوي توجه نشده است و يا منحصراً به رجوع به منبع رجالي اكتفا شده است. عدم توجه به اماراتِ اماميت و وثاقتِ سكوني از قبيل: محتواي روايات سكوني، عدم تقيه اهل‌بيت (ع) از حديث با وي، مقبوليتِ روايات سكوني، روايتِ اصحابِ اجماع و كثرتِ روايت اجلاء از اين راوي، از ديگر اشكالات اين نظريه است. بر اين اساس، اين راوي در شمارِ محدثان «امامي مذهب» و بلكه از «ثقات اماميه» پذيرفته مي شود.