دلالت آيه نهم سوره حجر بر تحريف‌ناپذيري قرآن كريم

انديشمندان از ديرباز در حوزه­ اثبات تحريف‌ناپذيري قرآن به دلايل گوناگون عقلي و نقلي تمسك جسته­اند. در اين ‌بين، آيات 9 حجر و 41 فصلت، مهم‌ترين دليل نقلي ايشان بر اثبات اين مدعاست. آنان حفظ ذكر در آيه­ 9 سوره حجر و همچنين راه نيافتن باطل به قرآن را كه در آيه 41 سوره­ فصلت آمده است، داراي اطلاق دانسته و دليلي بر امكان نداشتن تحريف گرفته­اند. هرچند سوره­ فصلت داراي قرائني در اثبات اين معناست، اما آيه 9 حجر با تكيه‌ بر سياق آيات ابتدايي­اش، بر حفظ مطلق قرآن دلالت ندارد بلكه صرفاً بر سلامت قرآن از مداخله جنّيان و تصرف آنان در وحي تا پيش از نزول بر قلب پيامبر (ص) ظهور دارد. افزون بر سياق، ديگر قرائن درون‌متني همچون آيات مشابه با آيه­ حفظ، اتهام جنون به پيامبر و قرائن برون‌متني همچون اقوال صحابه و تفسير برخي مفسران متقدم و متأخر مبني بر تخصيص حفظ وحي به مرحله­ نزول را نيز مي­توان به‌عنوان مؤيدي بر اين ديدگاه برشمرد.