تبارشناسي منابع روايات اعتقادي الكافي

يكي از پرسش هاي مهم درباره جوامع روايي متقدم ، منابع شفاهي و مكتوبي است كه اين كتاب ها از آن ها پديد آمده است. از اين رو، درباره كافي اين پرسش پيش روي حديث پژوهان قرار دارد كه كليني در تاليف كتابش از چه منابعي بهره برده است. با ژرفكاوي در اسانيدروايات كافي و مطالعه رد پايي مي توان گفت كليني با وجود آنكه بخش بزرگي از روايات كتابش را از آثار و مرويات محدثان مكتب قم آخذ كرده است، اما در عين حال از روايات افرادي چون سهل بن زياد و محمد بن عيسي عبيدي كه در نگاه محدثان مكتب قم چهره هاي موجه و محبوبي به شمار نمي روند بسيار بهره برده است. او همچنين از منابعي استفاده كرده است كه نزد محثان قم و حتي محدثان و رجال شناسان بغداد منابعي غير قابل اعتماد و متمايل به غلو به شمار وي روند. سبب چنين كاري شايد به تفاوت نگاه او به مسأله غلو باز گردد. همچنين او با اينكه انتقاد هايي نسبت به دو جريان فكري هشام بن سالم و هشام بن حكم داشته است ، اما از آثار هر دو  جريان بهره برده است . او حتي خود را بي نياز از منابع روايي عامه نمي دانسته است. به همين سبب از كتاب هاي حفص بن غياث و سفيان بن عيينه نيز استفاده كرده است.