مطالعه تطبيقي تناسبات فضاهاي اصلي قالي‌هاي صفوي با قالي هاي دوره معاصر

مهم ترين مسئله اين نوشتار، دست يابي به ميزان تطابقات ساختار نظام فضاسازي طرح لچك ترنج درآثار قالي‌هاي عصر صفوي با قالي‌هاي معاصر(نمونه موردي شهرهاي تبريز و اصفهان) از طريق تناسبات مشترك انواع فضاهاي اصلي؛ متن، حاشيه، لچك،ترنج وزمينه است. اين نوشتار بنا بر اين پيش فرض كه طراحي قالي‌هاي دوره صفوي در تطابق هر چه بيشتر با ساختار فضاسازي در نظام طراحي سنتي است، فرضيه اصلي آن هماهنگي ساختار فضاسازي قالي‌هاي صفوي با قالي‌هاي امروز تبريز و اصفهان است.فرآيند انجام پژوهش، شامل استخراج اندازه هاي هفت گانه؛ پهناي فرش‌ پهناي متن‌ پهناي حاشيه و طول و عرض ترنج و لچك و سپس انجام محاسبات فضاهاي پنج گانه اصلي؛ نسبت پهناي اثر به پهناي حاشيه‌ نسبت پهناي متن به پهناي ترنج نسبت نصف پهناي متن به عرض لچك‌ نسبت طول ترنج به عرض ترنج و نسبت طول لچك به عرض لچك در يكايك آثار منتخب قالي صفوي و نيز قالي دوره معاصر است. از مهمترين يافته‌هاي اين پژوهش، حاكميت كم و بيش نسبي ساختار نظام فضاسازي همسان در آثار قالي دوره صفوي و آثار قالي معاصر اصفهان و تا حدودي قالي معاصر تبريز است. روش پژوهش، توصيفي- تحليلي و تطبيقي و جامعه آماري آن شامل گروه آثار صفوي؛ 10قالي و گروه آثار معاصر؛ 10 قالي است.