زيبايي‌شناسي بصري و مفهومي نقاشي‌هاي رنگ‌روغن بقعه هفت‌تنان شيراز

بقعه هفت‌تنان، از بنا‌هاي كريم‌خاني در شيراز، بنايي تاريخي است كه در شمال آرامگاه حافظ در دامنه كوه تخت‌ضرابي (كوه چهل‌مقام) قرار گرفته است. علت نامگذاري اين بقعه و باغ اطراف آن به هفت‌تنان، وجود هفت قبر در باغ است كه از زمان كريم‌خان بر روي هر كدام، سنگ بزرگ بدون كتيبه‌اي نصب شده است. اين هفت قبر را به هفت عارفي نسبت مي‌دهند كه در جوار آرامگاه حافظ در اين شهر مي‌زيسته‌اند و در همان مكان نيز درگذشته‌اند. بقعه يا تكيه واقع در اين باغ داراي دو ستون يكپارچه سنگي است كه تنها بر روي يكي از اين دو ستون آثاري از رنگ و نقاشي به‌جاي مانده است. در طاقچه‌هاي بالايي اين ساختمان دو طبقه، كه رو به حياط است، پنج مجلس رنگ و روغن بر روي گچ كار شده است كه موضوع تحقيقي در اين مقاله است. اين مقاله پس از شرح مباحثي در خصوص نقاشي زنديه، به بررسي ويژگي‌هاي زيبايي‌شناختي نقاشي‌هاي مذكور و رابطه آن‌ها با مباحث عرفاني مطرح شده در آن دوره مي‌پردازد. بر پايه تحقيقات توصيفي تحليلي به عمل آمده در اين پژوهش، ويژگي‌هاي زيبايي‌شناختي پنج مجلس رنگ و روغن بر روي گچ كار شده و در بقعه هفت‌تنان شيراز به شيوه التقاطي ويژه نقاشي عصر زنديه تا حدودي در خدمت مباني عرفاني رايج در دوره زنديه، تعريف و سازمان‌دهي شده‌اند.