بررسي تطبيقي نقش شكارگاه در دو اثر فرش و نگارگري دورۀ صفوي نمونه موردي: فرش شكارگاهي موزۀ وين با نگارۀ شكار بهرام گور در مقابل آزاده از كليات اميرعليشيرنوايي

موضوع شكار در هنر نگارگري هر دوره‌اي از انواع رويكردها و انديشه‌هاي مختلف مناسب با زمان خود بهره مند بوده است. شاهان صفوي با برپايي كارگاه‌هاي خاص هنري و نقاش خانه‌ها، هنر نگارگري را به صورت هنري كاربردي در آوردند. آنان با در اختيار گرفتن نگارگران، از آنان خواستند تا نقوش و تصاويري براي ساير توليدات هنري همچون قالي فراهم كنند. بي‌شك مي‌توان گفت از دلايل ماندگاري فرش‌هاي دوره صفوي، تبعيت و الگوپذيري از اصول و معيارهاي استاندارد و تعريف شده‌اي بود كه در حوزه نگارگري به كار گرفته مي‌شد و از آنجا كه در دوره صفوي به خصوص مكتب تبريز، نگارگران و پيروان سبك بهزاد از جمله سلطان محمد، نگارگري را به اوج خود رساندند؛ چنين پيشرفتي در حوزه فرش نيز براي ما قابل توجيه مي‌باشد. در اين دوره، طراحان فرش به تاثير نقش شكار در نگارگري‌هاي عصر خود به طراحي فرش‌هايي با مضمون شكار پرداختند. يكي از اين نمونه فرش‌ها «فرش شكارگاهي وين» اثر سلطان محمد است. با بررسي مباني زيبايي شناسي طرح و نقش فرش وين، اين سوال مطرح است كه تا چه اندازه ممكن است مباني زيبايي شناسي اين طرح‌ها در فرش مذكور متاثر از نگارة «شكار بهرام در مقابل آزاده» اثر سلطان محمد بوده باشد؟ اصول طراحي نقش مايه‌ها در فرش، مستلزم تسلط و شناخت پيرامون طرح و رنگ در آثار نگارگري است. در اين مقاله با هدف بررسي شواهد و اثبات عوامل شناخت خالق هر دو اثر، اركان و اصول زيبايي شناسي فرمي هر دو اثر مورد مطالعه تطبيقي قرار خواهد گرفت. ضرورت انجام اين تحقيق، استخراج استانداردي مدون در جهت بهبودي هر چه بيشتر وضع موجود در مورد طرح فرش و نگارگري است. مطالعه هر دو نمونه به صورت موردي و تجزيه و تحليل اطلاعات نيز براساس روش استقرايي خواهد بود.