تأثير دو نوع تمرين ثبات مركزي تنه و تمرين مقاومتي كل بدن بر عملكرد، تعادل و قدرت زنان ورزشكار داراي پيچ خوردگي مچ پا: يك مطالعه كارآزمايي باليني تصادفي

The Effect of Trunk Core Stability Training and Total-Body Resistance Exercise (TRX) on the Performance, Balance, and Strength of Athletes with Ankle Sprain: A Clinical Randomized Trial Study

مقدمه: پيچ خوردگي مچ پا از جمله آسيب هاي شايع در بين ورزشكاران مي باشد كه با اختلال در تعادل همراه است. هدف از انجام پژوهش حاضر، مقايسه تأثير تمرين ثبات مركزي تنه و تمرين مقاومتي كل بدن ) Total-Body Resistance Exercise يا TRX ( بر عملكرد، قدرت و تعادل زنان ورزشكار داراي پيچ خوردگي مچ پا بود. 20 كيلوگرم( با روش تصادفي به چهار گروه /22 ± 0/ 20 سال و وزن 40 /42 ± 2/ مواد و روش ها: 04 زن ورزشكار دچار پيچ خوردگي مچ پا )با ميانگين سني 99 تمرينات ثبات مركزي ) 04 نفر(، تمرينات TRX 04 نفر(، تمرينات تركيبي )ثبات مركزي + ( TRX 04 نفر( و گروه شاهد ) 04 نفر( تقسيم شدند. گروه هاي ( ) تجربي به مدت هشت هفته و سه جلسه در هر هفته تمرين كردند. تعادل، عملكرد و قدرت آزمودني ها قبل و بعد از انجام تمرينات منتخب به وسيله آزمون هاي تعادل ]آزمون تعادلي گردشي ستاره ) Star Excursion Balance Test يا SEBT ( Y (، آزمون لك لك و آزمون تعادل Y Balance Test يا YBT ([، عملكرد )جهش جانبي، جهش به شكل هشت لاتين( و قدرت )دستگاه ايزوكنتيك( مورد ارزيابي قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون ANCOVA و تست تعقيبي Bonferroni > 4/ مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. 424 P به عنوان سطح معني داري در نظر گرفته شد. 4/ يافته ها: هر سه نوع تمرين، منجر به بهبود تعادل ايستا و پويا و بهبود عملكرد گروه هاي مداخله نسبت به گروه شاهد گرديد ) 440 < P (. تفاوت معني داري بين دو گروه تمرين تركيبي با ثبات مركزي در عملكرد و تعادل پويا و ايستا و همچنين، بين گروه TRX = 4/ با ثبات مركزي در تعادل ايستا وجود داشت ) 400 P(. با = 4/ اين حال، فقط تمرين تركيبي منجر به افزايش قدرت عضلاني در ورزشكاران شد ) 440 P 4/ ( و تفاوت معني داري بين گروه هاي ديگر مشاهده نگرديد ) 440 < P .) نتيجه گيري: هر سه نوع تمرين، منجر به بهبود عملكرد و تعادل ايستا و پويا در ورزشكاران داراي پيچ خوردگي مچ پا مي شود. با اين حال، به نظر مي رسد كه تمرينات تركيبي )ثبات مركزي + TRX (، اثرات قابل توجه تري بر بهبود تعادل، عملكرد و قدرت عضلاني در اين ورزشكاران داشته باشد.

Introduction: Ankle sprain is one of the common injuries among athletes, and is associated with imbalance. Therefore, the purpose of the present study was to compare the effect of trunk core stability training and total-body resistance exercise (TRX) on the performance, balance, and strength of athletes with ankle sprain. Materials and Methods: 40 women athletes with ankle sprain (age: 24.02 ± 2.99 years and weight: 58.52 ± 4.08 kg) were randomly divided into four equal groups including trunk core stability training, TRX, combined training (core stability training + TRX), and control. Experimental groups were trained for eight weeks and 3 sessions/week. The balance, performance, and strength of the subjects before and after the exercises were evaluated using balance (Stork balance stand test and Y test), performance (side-hop test and figure-of-8 hop test), and strength (isokinetic machine) tests. One-way ANOVA and Bonferroni post hoc test were used for data analysis at the significance level of P < 0.05. Results: All three training models resulted in improvement of performance as well as static and dynamic balance compared to the control group (P < 0.001). Moreover, there was a significant difference between the two groups of combined and trunk core stability training in performance, and dynamic and static balance, and also between the TRX and trunk core stability training groups in static balance (P = 0.014). However, only combined training resulted in increased muscle strength in athletes (P = 0.001), and there was no significant difference between the other groups (P < 0.001). Conclusion: All three training models lead to improved performance and static and dynamic balance in athletes with ankle sprain. However, it seems that the combined training (core stability training + TRX) has more significant effects on improvement of balance, performance, and muscle strength in these athletes.