توصيف محيط پرورش استعداد ورزشكاران پارالمپيك

Description of Paralympic Athletes’ Talent Development Environment

پژوهش‌هاي امروزي با تغيير رويه به جاي شناسايي استعداد كه فرايندي نفس‌گير و گاهي بدون نتيجه مطلوب است، به دنبال توصيف محيط مناسب براي پرورش استعدادهاي ورزشي مي‌باشند. بر همين اساس، برخي تحقيقات به توصيف محيط پرورش استعدادهاي ورزشي پرداخته‌اند، اما كمتر مطالعه‌اي به توصيف محيط پرورش استعداد ورزشكاران معلول پرداخته است. پژوهش حاضر با هدف توصيف محيط پرورش استعداد ورزشكاران پاراآسيايي و پارالمپيك انجام شد. مواد و روش‌ها اين تحقيق از نوع توصيفي- همبستگي بود و شركت‌كنندگان آن را 150 ورزشكار (48 دختر و 102 پسر) كه بين سال‌هاي 2014 تا 2018 در مسابقات پاراآسيايي و پارالمپيك در رده سني نوجوانان و جوانان شركت كرده‌ بودند، تشكيل داد. نمونه‌ها به‌ صورت در دسترس انتخاب شدند. جهت جمع‌آوري اطلاعات، از پرسش‌نامه محيط پرورش استعداد (Talent Development Environment Questionnaire يا TDEQ) استفاده گرديد. اين پرسش‌نامه داراي هفت خرده مقياس «تمركز بر رشد بلندمدت، آماده‌سازي كيفي، ارتباطات، درك ورزشكار، شبكه حمايتي، محيط چالشي و رقابتي و اصول رشد بلندمدت» مي‌باشد. داده‌ها با استفاده از آزمون t مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ ها ميانگين چهار خرده مقياس «تمركز بر رشد بلندمدت (001/0 = P)»، «ارتباطات (001/0 = P)»، «محيط چالشي و رقابتي (001/0 = P)» و «اصول رشد بلندمدت (001/0 = P)» بالاتر از سطح متوسط و ميانگين دو خرده مقياس «شبكه حمايتي (450/0 = P)» و «درك ورزشكار (360/0 = P)» در سطح متوسط ارزيابي گرديد. ميانگين خرده مقياس «آماده‌سازي كيفي (035/0 = P)» نيز مقداري پايين‌تر از سطح متوسط را نشان داد. نتيجه گيري در محيط پرورش استعداد معلولان، بايد توجه بيشتري به حمايت پيوسته، در دسترس و هميشگي كادر مربيان و فراهم آوردن امكانات و تسهيلات شود. همچنين، مربيان بايد اهميت بيشتري براي سلامتي جسمي و رواني ورزشكار قايل شوند تا ورزشكار احساس كند كه سلامتي‌اش براي مربي مهم است.

Introduction: The contemporary studies seek to describe the appropriate environments for athletic talent development by changing procedure instead of talent identification, which is a tedious process that sometimes does not yield the desirable result. Accordingly, some studies have described the athletic talent development environment, but only a few studies have described Paralympic athletic talent development environment. Therefore, the aim of the present study was to describe Para-Asian and Paralympic athletic talent development environment. Materials and Methods: The current research was a descriptive-correlational study. The study participants consisted of 150 athletes (46 women and 104 men) who participated in the teenage and youth Para-Asian and Paralympic games between the years 2014-2018. The participants were selected using convenience sampling method. In this study, Talent Development Environment Questionnaire for Sport was used. This questionnaire comprises seven subscales: “long-term development focus”, “quality preparation”, “communication”, “understanding the athlete”, “support network”, “challenging and supportive environment”, and “long-term development fundamentals”. The obtained data were analyzed using one-sample t test. Results: The means of the four subscales of “long-term development focus” (P = 0.001), “communication” (P = 0.001), “challenging and supportive environment” (P = 0.001), and “long-term development fundamentals” (P = 0.001), were higher than average. The means of the two subscales of “support network” (P = 0.450) and “understanding the athlete” (P = 0.360) were at a moderate level. The mean of “quality preparation” (P = 0.035) was less than average. Conclusion: In talent development environment for athletes with disability, more attention should be paid to providing the athletes with continuous and always-available support of coaching staff as well as services and facilities. Additionally, the coaches should pay more attention to the athlete’s physical and mental health; so that the athlete feels his/her health is important to the coach.