پايگاه اجتماعي موسيقي در بغداد قرون دوم و سوم هجري

موسيقي در بغداد عصر عباسي، به عنوان يكي از اجزاي جدايي ناپذير زندگي مردم و ابزاري براي سرگرمي مورد توجه گروه هاي مختلف اجتماعي قرار داشت. خواص كه از جايگاه اجتماعي مهمتري برخوردار بودند، با استخدام موسيقيدانان در خانه ها و كاخ هاي خود و حمايت از آنان در پيشرفت موسيقي نقش موثري ايفا مي كردند. در اين طبقه به كارگيري موسيقي دانان و كنيزان خواننده و نوازنده بيانگر تشخص، اقتدار، و پايگاه اجتماعي آنان بود. در ميان عامه نيز موسيقي، هنري شناخته شده بود و اقشار مختلف مردم همچون بزازان و حجامت گران با موسيقي آشنايي داشتند. با اين حال، از آنجا كه به لحاظ شرعي، رواياتي چند، پرداختن به موسيقي را از محرمات دانسته، وجهه اجتماعي اين هنر در جامعه اسلامي بغداد چندان ارزشمند نبود. پژوهش حاضر، كوشيده است پايگاه اجتماعي موسيقي و موسيقي دانان را در جامعه بغداد قرون دوم و سوم بررسي نمايد. روش پژوهش توصيفيتحليلي و با استفاده از منابع و مآخذ موجود سامان يافته است.