بررسي سرنوشت و جايگاه اسرا و برده‌هاي ايراني دوران فتوح

در اين پژوهش وضعيت اسرا و برده هاي ايراني دوران فتوح با استفاده از روش توصيفي تحليلي-استنتاجي بررسي مي شود. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه در جريان فتوح، بخش بزرگي از اسرا قتل عام مي شدند. مردان قربانيان اصلي به شمار مي آمدند. بااين وجود، برخي از آنان همراه با زنان و بچه ها كه بخش اعظم اسرا را تشكيل مي دادند، به عنوان برده به سرزمين هاي عربي اعزام شدند. برده هاي از حقوق ناچيزي برخوردار بودند و به مشاغل سطح پايين مي پرداختند، اما تعدادي از آنان موفق شدند با يادگيري علوم ديني و ادبي و يا تبحر در مسائل ديواني به جايگاه بهتري دست يابند و در مواردي از بردگي آزاد شوند. البته بردگان زن سهمي از اين ترقي نداشتند. بيشتر آنان به عنوان كنيز خريد و فروش مي شدند يا با اعراب و برده ها ازدواج مي كردند. با بررسي تبار روايان حديث كه در طبقات ابن سعد ذكر شده اند مشخص مي شود كه سهم برده ها در بافت جمعيتي حجاز بسيار قابل توجه بود.