اثربخشي اصلاح سوگيري توجه بر سوگيري توجه، سوگيري پيش توجه و وسوسه در معتادان در حال ترك

The effectiveness of attentional bias modification on attentional bias, pre-attentional bias and craving in abstinent addicts

مقدمه: سال‌هاست كه بر نقش سوگيري توجه در اختلالات مرتبط با اعتياد از جمله نقش آن در وسوسه و لغزش تأكيد مي‌شود. در پژوهش حاضر به بررسي اثربخشي اصلاح سوگيري توجه بر سوگيري توجه، سوگيري پيش‌توجه و وسوسه در معتادان در حال ترك پرداخته‌ شد. روش كار: سه گروه (اصلاح سوگيري توجه، اصلاح سوگيري توجه به همراه تقويت و تنبيه و كنترل) در سه مرحله زماني (پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري) از لحاظ ميزان سوگيري توجه، سوگيري پيش‌ توجه و وسوسه مورد سنجش قرار‌ گرفتند. بين پيش‌آزمون و پس‌آزمون گروه كنترل مداخله‌اي خنثي دريافت كرد، در حالي ‌كه گروه اصلاح سوگيري توجه با روش اصلاح سوگيري متداول مورد مداخله قرار گرفت و گروه ديگر از طريق اصلاح سوگيري توجه با تقويت و تنبيه مورد دست‌كاري قرار گرفت. براي سنجش سوگيري توجه، سوگيري پيش ‌توجه و همچنين مداخلات صورت گرفته از آزمون دات پروب و براي سنجش وسوسه از مقياس كوتاه وسوسه مواد استفاده گرديد. يافته‌ها: يافته‌ها حاكي از آن بود كه هر سه گروه در متغيرهاي سوگيري توجه در پس‌آزمون و پيگيري، سوگيري پيش ‌توجه در پس‌آزمون و وسوسه در پس‌آزمون با يكديگر تفاوت معناداري داشتند. در متغير سوگيري پيش ‌توجه در مرحله پيگيري گروه كنترل نمرات سوگيري پيش ‌توجه بالاتري از هر دو گروه ديگر كسب نمود. همچنين در متغير وسوسه در مرحله پيگيري گروه اصلاح سوگيري به همراه تقويت و تنبيه از هر دو گروه ديگر نمرات وسوسه كمتري را كسب نمود. نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد افزودن تقويت و تنبيه به مداخله كلاسيك اصلاح سوگيري توجه مي‌تواند به بهبود اثربخشي اين مداخله بينجامد. همچنين مداخلات مبتني بر اصلاح سوگيري توجه، مداخله‌اي كارآمد هستند.

Introduction: For many years, it has been emphasized on the role of attentional bias in addiction-related disorders, including its role in craving and relapse. This reseasrch aimed to investigate, the effectiveness of attentional bias modification on attention bias, pre-attentional bias and craving in abstinent addicts. Methods: Three groups (control, attentional bias modification and attentional bias modification with reinforcement and punishment) in three phases (pre-test, post-test, and follow up) assessed in attentional bias, pre-attentional bias, and craving. During the pre-test and post-test, the control group received placebo training, while the second group received attentional bias modification training, and the third group received attentional bias modification training with reinforcement and punishment, respectively. To measure attentional bias, pre-attentional bias, and interventions, and to measure craving Dot-probe task test and Brief Substance Craving Scale were used respectively. Results: The results indicated that there was a significant difference between three groups in attentional bias in post-test and follow-up, the pre-attentional bias in post-test, and craving in the post-test. The control group obtained a higher score in pre-attentional bias than two experimental groups in the pre-attentional bias in follow up and attentional bias modification with reinforcement and punishment group obtained a lower score in craving than two other groups in craving in follow up. Conclusion: It seems that adding reinforcement and punishment to the classical intervention of attentional bias modification can lead to improving the effectiveness of this intervention. Besides, interventions based on attention bias modification are efficient interventions.