الگوي قابليت‌هاي پياده‌سازي سامانه‌ي‌ فرماندهي و كنترل در نيروي زميني ارتش جمهوري اسلامي ايران

اهميت برتري اطلاعاتي، سازمان‌‌هاي نظامي را بر آن داشته است تا با به‌كارگيري فناوري‌هاي اطلاعاتي به سطوح جديدي از تاثيرگذاري اقدامات خويش در صحنه‌ي نبرد دست يابند. با افزايش نفوذ سيستم‌هاي اطلاعاتي در انجام ماموريت‌هاي يگاني، سامانه‌‌ي فرماندهي و كنترل از جايگاه مهمي برخوردار شده است و شناخت قابليت‌هاي مورد نياز براي پياده‌سازي اين سامانه در فهرست اقدامات كاري سازمان‌هاي نظامي قرار گرفته است. اين تحقيق به‌دنبال شناسايي قابليت‌هاي فرماندهي و كنترل جهت پياده‌سازي اين سامانه در نيروهاي مسلح است. تحقيق حاضر از نظر هدف، توصيفي و از نظر نوع استفاده، تحقيقي كاربردي است كه در آن براي گردآوري داده‌ها از پرسشنامه‌اي محقق‌‌ساخته استفاده شده است. جامعه‌ي آماري تحقيق، شامل كليه فرماندهان و مديران ارشد نيروي زميني ارتش جمهوري اسلامي ايران است كه در آن با استفاده از روش نمونه‌گيري طبقه‌اي تصادفي و مراجعه به جدول مورگان، تعداد 140 نفر به‌عنوان اعضاي نمونه انتخاب شدند. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون تحليل عاملي تاييدي استفاده شد كه نتايج آن حاكي از وجود 6 قابليت فرعي فرماندهي و كنترل است: قابليت‌هاي كنترلي شامل قابليت انواع ‌مالي با يك زيرقابليت تدوين راهبردها و تخصيص منابع مالي، قابليت زيرساختي با هشت زيرقابليت واپايش بهينه سامانه‌ي متحرك، آماده نگهداشتن و كنترل دقيق بخش‌ها، طراحي و نصب سامانه‌هاي سيار و ثابت و ايجاد اختلال و فيلترهاي تدافعي و و قابليت ساختاري تعييت قوانين سياست‌هاي بومي و آتي و برآورد قوانين و الگوهاي منعطف در ساختار سامانه و قابليت‌ فرماندهي شامل انواع قابليت‌ انساني با سه زيرقابليت اقدامات رواني و حفاظت رواني، هدايت هوشمندانه نيروها و افزايش روحيه‌ي نيروها، قابليت فرهنگي با سه زيرقابليت تعامل كاري و اخلاقي بين كاركنان، تعهد‌گرايي كاركنان و اشتراك‌گذاري اطلاعات و قابليت اطلاعاتي با سه زيرقابليت آموزش اختلال در شبكه‌ها، كسب اطلاعات بروز و اطلاعات مستمر و تنظيم سناريو.