تأثير تمرينات اصلاحي سيستماتيك بر حس عمقي مچ پا در افراد مبتلا به سندرم انحراف پرونيشن منعطف: كارآزمايي باليني تصادفي كنترل شده

The Effect of Systematic Corrective Exercises on the Ankle Proprioception in People with Functional Pronation Distortion Syndrome: A Randomized Controlled Clinical Trial Study

سندرم انحراف پرونيشن، يكي از معمول ترين ناهنجاري هاي اندام تحتاني است كه موجب ايجاد ناراستايي هايي در ساختارهاي بخش اسكلتي پا مي شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعيين تاثير تمرينات اصلاحي سيستماتيك بر حس عمقي مفصل مچ پا در افراد مبتلا به سندرم انحراف پرونيشن منعطف بود. مواد و روش ها: در اين كارآزمايي باليني تصادفي كنترل شده، 30 داوطلب كه سندرم انحراف پرونيشن داشتند، انتخاب شدند و به صورت تصادفي در گروه هاي شاهد و تجربي قرار گرفتند. آزمودني هاي گروه تجربي، تمرينات اصلاحي را به مدت 12 هفته (3 جلسه در هفته به مدت يك ساعت) انجام دادند؛ در حالي كه گروه شاهد فعاليت هاي معمول خود را اجرا مي كرد. قبل و بعد از اجراي تمرينات، حس عمقي مفصل مچ پا به وسيله الكتروگونيامتر ارزيابي گرديد. در نهايت، داده ها با استفاده از آزمون هاي Independent t و Paired t مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: گروه تجربي به دنبال انجام 12 هفته تمرينات اصلاحي سيستماتيك، بهبودي معني داري را در حس عمقي مچ پا گزارش كرد (001/0 = P)، اما تفاوت معني داري در حس عمقي مچ پاي شركت كنندگان گروه شاهد وجود نداشت (050/0 < P). در مجموع، تفاوت معني داري بين آزمودني هاي دو گروه مشاهده گرديد؛ به طوري كه حس عمقي مچ پاي گروه تجربي بهتر از گروه شاهد بود (001/0 > P). نتيجه گيري: تمرينات اصلاحي سيستماتيك، سبب بهبودي حس عمقي مچ پا در مبتلايان به سندرم انحراف پرونيشن مي شود و مي تواند براي بهبودي اين افراد توصيه گردد.

Introduction: Pronation distortion syndrome is one of the most common abnormalities in the lower extremity that causes distortions in the structures of the skeletal parts of the foot. The purpose of this study was to determine the effect of systematic corrective exercises on the ankle proprioception in people with functional pronation distortion syndrome. Materials and Methods: In this randomized controlled clinical trial study, 30 volunteers who had pronation distortion syndrome were selected and randomly divided in to control and experimental groups. The experimental group performed corrective exercises for 12 weeks (3 sessions per week for one hour), while control group performed the routine exercises. Ankle proprioception (using electrogoniometer) was evaluated before and after the interventions. Data were analysed using independent and paired t tests. Results: Following 12 weeks of corrective exercises, the experimental group showed significant improvement in ankle proprioception (P = 0.001); however, there was no significant change in control group (P > 0.050). In addition, there was a significant improvement in ankle proprioception in the experimental group compared to control group (P < 0.001). Conclusion: It can be concluded that systematic corrective exercises improve ankle proprioception in patients with pronation distortion syndrome, and it may be recommended for these people.